เสียงดนตรีจากคลับหายไปทันทีที่ประตูรถปิดลง อัญญานั่งเบาะหลังระหว่างธาวินกับคิริน ความเงียบกลับแผ่แรงกดดันเข้ามาแทนที่
“คืนนี้…คงไม่จบง่าย ๆ ใช่ไหม” คิรินหัวเราะพร่า ยกมุมปากมองเธอเหมือนกำลังท้าทาย
“ดิฉันไม่เคยหยุดกลางทางอยู่แล้ว” อัญญาเชิดคางตอบ ดวงตาวาววับเป็นประกาย
ธาวินไม่พูด เขาขับรถเงียบ ๆ แต่แววตาที่ทอดมองสะท้อนความหวงจนแทบปะทุในอก
เมื่อถึงเพนเฮาส์ กว้างใหญ่ แสงไฟทั่วมหานครลอดผ่านกระจกสูงเหมือนเวทีที่จัดไว้เพื่อเกมนี้โดยเฉพาะ ธาวินหยุดยืนนิ่ง ทอดสายตาที่หนักแน่น
“คืนนี้…คิริน นายเริ่มก่อน”
อัญญาเผลอเบิกตากว้าง “อะไรนะคะ…” หัวใจเต้นแรงเหมือนจะหลุดออกจากอก
คิรินหัวเราะต่ำ โน้มกระซิบข้างหูเธอ “ดีเลย แบบนี้สิถึงจะสนุก”
เขาไม่รอให้เธอตั้งหลัก มือหนาดึงร่างบางเข้ามาแนบ ริมฝีปากบดขยี้จูบหนักแน่นจนเธอครางอื้อ มืออีกข้างก็ปลดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น
“คิริน…อื้มอย่า…” เสียงเธอสั่นพร่า แต่ส
