12 อย่าพูดถึงคนอื่น
“ปล่อยฉันนะชินอิจิ ฉันจะกลับบ้าน!”
“จะรีบไปไหน ฝนยังตกอยู่เลย” ชินอิจิโน้มตัวลงไปเบียดร่างเล็กชิดกับประตู
ไม่คิดว่าแค่นอนอยู่เฉยๆเธอก็เป็นฝ่ายวิ่งเข้ามาหา
“ฉันจะรีบกลับบ้าน ยัยน้ำอยู่บ้านคนเดียว”
“ห่วงตัวเองก่อนเถอะ เผื่อไอ้พวกนั้นมันดักรออยู่ที่หลังมหา’ลัยล่ะ”
เมนิลาเงียบ ยอมสงบศึกแล้วผลักคนตัวสูงออกพรางกวาดตามองรอบๆห้อง ถ้าจำไม่ผิดตึกนี้น่าจะเป็นห้องรับรองของผู้บริหาร ข้างในมีเฟอร์นิเจอร์และอุปกรณ์ไฟฟ้าครบครัน รวมไปถึงเตียงนอนขนาดคิงไซส์ตั้งอยู่กลางห้อง
“นายมาทำอะไรอยู่ที่นี่”
“แค่เปลี่ยนที่เฉยๆ ขี่เกียจขับรถกลับคอนโด”
“ถ้าจำไม่ผิด เมื่อก่อนตึกนี้เป็นห้องรับรองสำหรับผู้บริหารไม่ใช่หรอ”
“นานๆทีพ่อฉันจะมา ฉันก็เลยยึดห้องนี้ซะเลย”
“แล้วนั่น...นายกำลังทำอะไร” เมนิลาชะเง้อคอมองไปทางด้านหลัง เห็นหนังสือภาษาไทยวางอยู่บนโซฟา
“ฉันเพิ่งย้ายมาอยู่เมืองไทยได้ไม่นาน
