แชมป์...
ผมกลับจากผับก็ดึกมากแล้วแต่ไม่คิดว่าจะมีใครบางคนรออยู่ หรือบางทีอาจจะไม่ได้รอผมก็ได้ยัยนั่นอาจจะดูซีรีย์จนดึกก็เลยยังไม่นอน
"กลับมาแล้วเหรอ นายไปไหนมาฉันทำกับข้าวไว้แต่เอาแช่ตู้เย็นไว้ให้อะกลัวมันเสีย"
คนที่นั่งกินขนมดูทีวีอยู่บนโซฟาหันมาพูดกับผมที่เพิ่งเดินเข้ามาในบ้าน
"ไม่หิวน่ะ"
ผมตอบก่อนจะยืนอยู่แบบนั้นเพราะในหัวกำลังคิดเรื่องที่คุยกับเพื่อนที่ผับ
"นายจะฉีดยาเลยมั้ยใกล้เวลาแล้วนะหรือว่าฉีดมาแล้ว"
คนที่นั่งอยู่ถามต่อ
"อืมฉีดเลยก็ได้แต่ไปฉีดในห้องได้มั้ย"
"อื้มไปสิ"
พรึ่บ!
ร่างบางตอบพลางพยักหน้าเบาๆก่อนจะลุกขึ้นเดินมาหาผมแต่แล้วผมที่กำลังสับสบกับความคิดของตัวเองก็รีบฉุดข้อมือเล็กเอาไว้เสียก่อน
"อะไรเหรอ?"
คนที่เดินเลยผมไปชะงักก่อนจะหันมาถามด้วยสีหน้างงๆ
"ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวฉันฉีดเอง เธอไปดูทีวีต่อเถอะ"
ผมบอกคนตรงหน้าก่อนจะเดินออกมาด้วยความสับสน สับสนเรื่องที่ไอ้โป้ง
