อบเชย...
"อบเชยนี่เธอมานั่งทำอะไรตรงนี้เนี่ย ไม่ไปช่วยฉันส่งแขกเลย"
หลังจากที่พี่เซ็นเดินออกไปได้สักพักฉันก็นั่งคิดอะไรเงียบ ๆ อยู่คนเดียว แต่แล้วเสียงทุ้มของคนมาใหม่ก็ดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงโปร่งที่เดินดุ่ม ๆ หน้านิ่วคิ้วขมวดเข้ามา
"งานจะเลิกแล้วเหรอ"
ฉันถามคนที่เดินมาหยุดอยู่ข้าง ๆ ก่อนจะเหลือบไปมองทางเดินที่มีแสงไฟระยิบระยับไกล ๆ
"อือเลิกแล้ว ตอนนี้พวกเฮีย ๆ เจ๊ ๆกำลังส่งแขกอยู่"
"แชมป์ฉันถามอะไรนายหน่อยสิ"
"ว่า"
"เพื่อนนายสองคนที่มางานวันนี้น่ะ ที่ไม่ใช่เฮีย ๆ ของนายแล้วก็ไม่ใช่พี่เซ็นน่ะ"
"ทำไม? พวกนั้นทำอะไรเธอ"
คนที่ยืนอยู่ขมวดคิ้วถามพลางเอื้อมมือมาเชยคางฉันขึ้น ก่อนจะดึงฉันให้ลุกขึ้นยืนแล้วหมุนตัวไปมาราวกับว่ากำลังสำรวจอะไรในตัวฉันอยู่
"เปล่า เขาไม่ได้ทำอะไรฉัน"
"อ้าวแล้วมีอะไร"
คนที่ทำสีหน้าเหมือนโล่งใจถามต่อ
"ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่เห็นว่าพวกเขามองฉันแปลก ๆ น่ะ มองตลอดง
