"ได้จ้ะ พี่จะรอไปนะ ไปด้วยกันนะโรส ไปด้วยกัน ไม่มีใครว่าอะไรหรอก" อ้อมใจหันไปหาโรสรินไปคนเดียวเธอก็ไม่กล้า ถึงจะรู้จักกับแพร ไพรินก็ตาม
"โรสขอคิดดูก่อนนะ ไม่รู้ว่าวันนั้นจะว่างหรือเปล่าแต่จะพยายามทำตัวให้ว่างนะเดี๋ยวโรสบอกอีกที ยินดีด้วยนะ แพร ยินดีกับชีวิตใหม่ที่ดีและยินดีที่แพรจะได้เป็นเจ้าสาว โรสขอพูดตรงๆ ว่าอิจฉาแพรมาก ชีวิตของเราเป็นเด็กกำพร้าเหมือนกันแต่มันกลับแตกต่างกันเหลือเกิน แพรเป็นเหมือนนางฟ้าสำหรับทุกคน ขอบคุณที่แพรจะช่วยมูลนิธิของเรานะ " เธอยิ้มให้เพื่อน ทั้งคู่ต่างก็ยิ้มให้กัน
ชาตินี้เธอคงไม่มีโอกาสได้แต่งงานอย่างที่ผู้หญิงหลายคนวาดฝัน แค่เห็นเพื่อนมีความสุขเธอก็ดีใจแล้ว..
"ขอบใจนะ บางทีแพรก็อยากแบ่งความโชคดีของแพรให้โรสบ้าง ทำไมนะทำไมความโชคดีมันถึงไม่มาถึงโรสสักที แต่แพรเชื่อว่าสักวันโรสจะมีวันนั้น แพรไม่เชื่อเหมือนที่คนอื่นเชื่อหรอกนะ สำหรับแพรโรสคือเพื่อนที่ดีเสมอ" เธ
