เสียงพูดคุยจากชาวบ้านในซอยทางเข้ามูลนิธิ
เขตปลอด ตัวกาลกิณี นังโรสริน
"ได้ข่าวว่ามันไปขายตัวให้คนรวย ป่านนี้มันคงได้ผัวรวยไปแล้วมั้ง แต่เดี๋ยวผัวมันก็ตาย เผลอๆ มันก็เป็นได้แค่เมียน้อยเขา คงไปสร้างเวรสร้างกรรมเป็นเมียน้อยสามีคนอื่น วาสนามันคงไปไม่ไกลหรอก อีนี่มันคนดวงซวย" หญิงวัยกลางคนยืนคุยกันอยู่ในซอย ทุกคนแถวนี้ต่างก็รู้จักและเกลียดชังหญิงสาว
"ผัวมันคงตายไปเป็นร้อยแล้วมั้ง ถ้าไม่ใช่เพราะมัน เด็กๆ ในมูลนิธิคงไม่ต้องมาลำบากขนาดนี้ นังโรสมันเป็นตัวกาลกิณีสำหรับทุกคนจริงๆ อย่าไปสร้างเวรสร้างกรรมเป็นเมียน้อยใครเขาก็แล้วกัน"
"ก็จริงนะขนาดตัวมันหายหัวไปจากมูลนิธิแล้ว แต่ของมันยังแรง โชคร้ายไม่หายสักที พูดแล้วขนลุก กลับเข้าบ้านกันเถอะพวกเรา"
แค่ชาวบ้านยังพูดกันขนาดนี้ คนในมูลนิธิคงไม่ต้องพูดถึง ในมูลนิธิแห่งนี้มีเด็กๆ อาศัยอยู่เกือบสองร้อยชีวิตและมีพี่เลี้ยงคอยดูแลประมาณสามสิบคน
คนที่ยืนแอ
