โกดังกวางซี
เหมันต์...
ร่างสูงโปร่งใบหน้าคมหล่อเหลา ยืนคุมงานลูกน้องอยู่บนชั้นลอยของโกดัง บุคลิกนิ่งขรึมน่าเกรงขามของเขาต่างก็ทำให้ลูกน้องทุกคนกลัว เขาดูมีพลังอำนาจต่างจากคนทั่วไป
"นายท่านครับ ของที่ส่งไปทางเรือเมื่อคืนเรียบร้อยดีครับ แต่ล็อตที่จะส่งเข้าทางชายแดนพม่าติดขัดนิดหน่อยครับ" บุรินมือขวาคนสนิท เดินเข้ามาหาเจ้านายที่กำลังยืนสั่งลูกน้องคนอื่นๆ อยู่
ชายหนุ่มเอียงคอหันมองเพียงเล็กน้อย
"เดี๋ยวกูจัดการเอง มึงไปเปิดโกดังเคแอล ให้พวกมันขนของเข้าไป" อาชีพหลักของเขาคือค้าอาวุธ ทั้งอาวุธที่ถูกกฎหมายและไม่ถูกกฎหมาย เมื่อก่อนเป็นแค่งานเสริมแต่ตอนนี้เพื่อนสนิทของเขามันเป็นมาเฟียโง่กลัวเมียจนต้องหนีตามเมียไปอยู่ที่ฮ่องกง เขาจึงต้องรับหน้าที่ขึ้นกุมบังเ**ยนโกงดังกวางซีนี้แทน
"ฮัลโหลหยางมึงว่างไหม ช่วยเคลียร์ทางให้กูหน่อย ชายแดนพม่าที่เดิม" หยางซีเพื่อนของเขาเป็นลูกชายผู้นำประเทศ จึงไม่ใช่เรื่องยากที่จะโทรขอเปิดทาง
คุยไม่นานเขาก็วางสาย ร่างสูงใหญ่เดินออกมาขึ้นรถที่หน้าโกดัง
วันนี้เขามีนัดทานข้าวกับว่าที่ภรรยาอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง นับเป็นครั้งที่สองที่เขามาทานข้าวที่นี่
ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
ในระหว่างที่รถหรูขับเข้ามาจอดยังลานจอดรถด้านใน มาเฟียหนุ่มก็สังเกตเห็นใครบางคนที่เขาคุ้นเคยดี เธอกำลังขึ้นรถแท็กซี่ที่จอดอยู่ด้านหน้า
"นายท่านจะให้ผมตามไปไหมครับ" ขุนพลคนขับรถพูดขึ้น
"ไม่ต้อง" ใบหน้าหล่อติดบึ้งตึงซึ่งก็หน้าเดียวปกติ เขาจะปล่อยให้เธอแก้ตัวจนกว่าจะไปไม่รอด เขาไม่โง่แต่แค่รอเวลา
"ครับนายท่าน" รถหรูถูกขับเข้ามาจอดยังลานจอดรถ
ร้านอาหารหรูด้านใน
มาเฟียหนุ่มได้สั่งให้ลูกน้องจองโต๊ะเอาไว้แล้ว ที่นี่เป็นร้านวีไอพีไม่ได้มีลูกค้าทั่วไป ส่วนมากจะเป็นลูกค้าประจำที่จองเอาไว้แล้ว
โต๊ะวีไอพีด้านบน
หญิงสาวร่างอรชรนั่งรออยู่ที่โต๊ะ ใบหน้าสวยหวานลุกขึ้นยืนยกมือขึ้นไหว้สวัสดีหนุ่มหล่อที่กำลังเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะ เขาคือว่าที่สามีในอนาคตของเธอ แม้เธอจะเคยเจอเขาไม่ถึงห้าครั้งแต่เธอก็ตกหลุมรักเขาชนิดที่ไม่คิดจะมองใครอีก ชีวิตของเธอเหมือนโชคชะตาฟ้าลิขิตให้พบแต่ความโชคดี แม้ช่วงชีวิตในวัยเด็กของเธอจะไม่สมบูรณ์แบบแต่เธอก็ได้รับความโชคดีมากมาย เธอเป็นเด็กกำพร้าอาศัยอยู่ในมูลนิธิแต่ได้รับความรักจากผู้ดูแลมูลนิธิเป็นอย่างดี เธอถูกผู้ใหญ่ใจดีรับอุปการะเลี้ยงดูเป็นอย่างดี และเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมาเธอก็เพิ่งได้พบกับครอบครัวที่แท้จริง เธอมีพ่อที่เฝ้าตามหาเธอมาตลอด เธอพบกับครอบครัวที่มีทุกอย่างสมบูรณ์แบบและได้พบกับเขา ว่าที่คู่หมั้นของเธอในวัยเด็ก เราคงเกิดมาคู่กันจริงๆ เธอถึงได้พบกับเขาในวันนี้
"น้องแพรสั่งอะไรหรือยังครับ" ใบหน้าหล่อเหลาของมาเฟียหนุ่มยิ้มให้เธออย่างสุภาพ รอยยิ้มของเขาเป็นรอยยิ้มที่นับครั้งได้ คนที่ได้รับรอยยิ้มจากเขามีเพียงไม่กี่คน
"ยังเลยค่ะ แพรรอสั่งพร้อมพี่เหม" แพร ไพรินยิ้มให้เขาราวกับต้องมนต์ เธอไม่คิดว่าในชีวิตนี้จะได้พบกับเจ้าชายที่มีอยู่ในชีวิตจริง แม้อาชีพของเขาจะดูคลุมเครือแต่เธอก็เชื่อว่าเขาจะดูแลเธอได้ดี ต้องขอบคุณพระเจ้าที่สร้างให้เรามาเจอกัน สองเดือนที่ได้พบกับเขาเหมือนสองปีที่รอมานาน
"ครับ งั้นเดี๋ยวพี่สั่งให้" ร่างสูงใหญ่นั่งลงฝั่งตรงข้าม สั่งอาหารตามที่เธอต้องการ เขาดูออกว่าหญิงสาวมีนิสัยยังไง เธอดูอ่อนหวานในแบบที่เขาไม่เคยเจอและดูควบคุมง่ายกว่าที่เขาคิดเอาไว้ ผู้หญิงที่เขาจะขึ้นมายืนอยู่เคียงข้างเขาต้องเป็นผู้หญิงที่มีความอ่อนโยนและพร้อมจะอยู่ภายใต้อำนาจการควบคุมของเขาและเธอก็มีทุกข้อที่เขาต้องการ
แพร ไพรินเป็นลูกสาวของลุงอัศวินเธอเป็นคนที่เขากับลุงตามหามาตลอดยี่สิบกว่าปี ครอบครัวของเราสนิทกันและแน่นอนว่าเขาสนิทกับลุงอัศวินมากท่านสอนให้เขาเป็นอย่างที่อยากเป็นและแน่นอนว่าเขาอยากเป็นมาเฟีย เขาจึงแตกต่างจากครอบครัวราวฟ้ากับเหว ในชีวิตนี้เขาไม่เคยคิดจะแต่งงานมีครอบครัว แต่ครอบครัวของเขาก็พยายามยัดเยียดให้เขาแต่งงานทุกทาง จนกระทั่งเขาประกาศว่าจะแต่งงานกับลูกสาวของลุงอัศวินเท่านั้นและแน่นอนว่าตอนนั้น เขาคิดว่าไม่มีทางเป็นไปได้ หากเด็กคนนั้นยังมีชีวิตอยู่เขากับลุงก็คงเจอเธอนานแล้ว ไม่ต้องรอนานถึงยี่สิบกว่าปี เขาเองก็ไม่คิดว่าจะได้เจอเธอจริงๆ เมื่อทุกอย่างเป็นจริงเขาจึงต้องทำตามคำที่ได้พูดเอาไว้ สัจวาจาเป็นสิ่งที่ทำให้เขาไม่สามารถปฏิเสธได้ เมื่อมันได้ลั่นไว้แล้วก็ยากที่จะปฏิเสธ..แต่แพร ไพรินก็เป็นผู้หญิงที่มีลักษณะตรงตามที่เขาต้องการ
ทั้งคู่นั่งกินข้าวพูดคุยกันตามประสาคนที่กำลังทำความรู้จักกันให้มากขึ้น เหมันต์ไม่ได้มีเวลามาเจอหญิงสาว เขาและเธอจะนัดเจอกันแค่เดือนละครั้ง ตามที่เขาสะดวกเธอไม่เคยปริปากเอ่ยถามเธอทำทุกอย่างตามที่เขาต้องการ ไม่ยื้อไม่ถามไม่วุ่นวายให้เขาต้องลำบากใจเพราะถึงยังไงเขาก็คือคนที่เธอจะฝากชีวิตไว้ในอนาคต
วันนี้ดูมาเฟียหนุ่มจะรีบกว่าทุกครั้งเมื่อกินข้าวเสร็จเขาก็ให้คนไปส่งเธอที่บ้าน ส่วนตัวเขาก็ให้ลูกน้องขับรถมายังคอนโดที่เขาพักอยู่ เหมันต์กลับบ้านเพียงเดือนละครั้งบางเดือนก็ไม่กลับ แต่ถ้าหลังจากแต่งงานแล้วเขาคงต้องกลับมาใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านมากขึ้น
รถสปอร์ตคันหรูถูกขับเข้ามาจอดที่หน้าคอนโด