เช้าวันรุ่งขึ้น
โรสรินตื่นมาพบกับความว่างเปล่า..ซึ่งมันเป็นปกติ อย่างน้อยๆ เมื่อคืนเธอก็อยู่ในอ้อมกอดที่อบอุ่นอย่างที่ไม่เคยได้รับจากใคร ความโดดเดี่ยวในตัวเธอมีมากแต่ก็เริ่มมีเขาเข้ามาเติมเต็มในส่วนที่ขาด
วันนี้เราอาจจะไม่ได้เจอกันอีก เขาจะเป็นความทรงจำที่ดี หญิงสาวเดินเอาสิ่งของไปไว้ในลิ้นชักของเขา พับเก็บทุกอย่างให้เข้าที่เพื่อเตรียมพร้อมจะไปสู้กับทุกเรื่อง
ขอให้มันจบที่เธอ...
ถึงเวลาที่เธอต้องเผชิญกับความจริง ในตอนนี้เธอเริ่มจะยอมรับและเชื่อว่าเธอเป็นตัวกาลกิณีสำหรับทุกคนจริงๆ หากไม่ใช่เพราะเธอทุกคนอาจจะไม่ต้องมาลำบากแบบนี้
มันเจ็บปวดที่เธอเป็นได้เพียงตัวร้ายในสายตาคนอื่น
มือเล็กกดโทรออกหาใครบางคนและมันก็คือคนที่เธอเกลียดที่สุด เมื่อปลายสายกดรับเธอก็พูดสิ่งที่ต้องการ
"นายของพวกแกอยากได้ตัวฉันใช่ไหม.. ได้สิ ฉันจะไป" เธอไม่เคยเจอกับคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องเลวร้ายทั้งหมด ถึงเวลาแล้
