ก็ไม่ได้อยากจะเป็นนางร้าย(เหมันต์&โรสริน)

เมียเก็บมาเฟีย(โรสริน)

รถสปอร์ตคันหรูถูกขับเข้ามาจอดที่หน้าคอนโด

คอนโดที่นี่มีทั้งหมดแปดสิบชั้น เป็นคอนโดหรูที่มีราคาสูงที่สุดในประเทศ ห้องที่มีมูลค่าที่สุดตอนนี้แตะหลักพันล้านไปแล้ว หนึ่งในเจ้าของห้องราคาสูงนี้เป็นของมาเฟียหนุ่มหล่อ ลูกชายเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ที่มีมูลค่ามากที่สุดในประเทศ มีตั้งแต่คอนโด บ้านหรู ทั้งในเมืองและนอกเมือง พ่อกับแม่อยู่ในระดับมหาเศรษฐีเป็นผู้ดีมีชาติตระกูลแต่ลูกชายกลับเลือกที่จะเป็นมาเฟีย แตกต่างจากครอบครัวที่ใช้ชีวิตอย่างมีหน้ามีตาในสังคม ชีวิตที่เขาเลือกแตกต่างจากพ่อกับแม่อย่างชัดเจน

คอนโดหรูที่มาเฟียชายหนุ่มพัก อยู่ชั้นบนสุดพื้นที่ทั้งชั้นเป็นของเขาทั้งหมด แต่ตอนนี้ตัวเขาอยู่ที่ชั้นห้าสิบห้า เป็นห้องขนาดกลางที่เขายกให้ผู้หญิงในปกครองอยู่

ร่างสูงหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้อง ให้ลูกน้องคนสนิทเคาะประตู เมื่อไม่มีใครเปิดเขาก็กดสแกนนิ้วเข้าไปด้วยตัวเอง เมื่อไม่พบใครชายหนุ่มก็กดโทรหาเจ้าของห้อง เธอไม่รับสาย ใบหน้าหล่อติดบึ้งตึงในแบบฉบับผู้ชายยิ้มยาก เหมันต์พยักหน้าให้ลูกน้องจัดการ ไม่ถึงหนึ่งนาทีก็ได้รู้ว่า หญิงสาวอยู่ที่ห้างสรรพสินค้า ซึ่งเขารู้ดีว่าเธอไม่ได้อยู่ที่นั่น

ร่างสูงใหญ่เหลือบมองนาฬิกา คนอย่างเหมันต์ไม่เคยรอใครเกินสิบห้านาที เขาไม่ใช่คนโง่ ถ้าตอนนี้เธออยู่ที่ห้างสรรพสินค้าจริงๆ เธอจะมาถึงที่นี่ภายในสิบห้านาที คนที่ถูกจัดการคนแรกคือวิรุฬห์บอดี้การ์ด เขาให้มันตามเธอไปทุกที่แต่มันกลับขัดคำสั่ง

"คนที่มันกล้าขัดคำสั่งกู คนคนนั้นคือคนทรยศ" ชายหนุ่มคาดโทษบอดี้การ์ดที่เขาไว้ใจ และเตรียมบทลงโทษให้กับคนที่กล้าขัดคำสั่งเขา

ทุกอย่างกำลังอยู่ในจุดเดือด คนที่โชคร้ายที่สุดตอนนี้เห็นจะเป็นวิรุฬห์บอดี้การ์ดหน้าหล่อที่เฝ้ารอให้หญิงสาวกลับมาให้ทัน ปกตินายท่านจะไม่ลงมาบ่อย แต่ถ้าครั้งไหนลงมาหาหญิงสาวที่ห้องคือแจ็คพอต แต่สองวันนี้ลงมาสองวันติด และดูเหมือนว่าวันนี้จะอารมณ์เสียผิดปกติ

ในวินาทีสุดท้ายหญิงสาวก็มาถึง ร่างบางยืนเหนื่อยหอบหมดสภาพผมเผ้ากระเซอะกระเซิงอยู่ที่หน้าห้อง เมื่อเธอเห็นว่าใครโทรมาเธอก็รีบนั่งมอเตอร์ไซค์กลับมาที่นี่

แกร็ก! เธอกดเปิดประตูเข้าในสภาพที่ไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่

"ไปไหนมา" ใบหน้าหล่อยืนจ้องมองเธอราวกับยมทูตมารอรับวิญญาณ ตอนนี้สภาพเธอก็ไม่ต่างจากวิญญาณ

"โรส ไปช็อปปิ้งมาค่ะ ทำไมคุณเหมต้องทำหน้าโกรธขนาดนั้นคะ โรสจะไปไหนได้ วันๆ ก็อยู่แต่ห้องว่างๆ ก็ออกไป ทำเล็บ ทำผม เข้าสปาขัดผิว" เธอต้องใช้มารยาร้อยเล่มเกวียน เขากักขังเธอเหมือนเป็นนักโทษ ได้รับอิสระเมื่อไหร่เธอจะไปให้ไกลจากเขาที่สุด

"คิดว่าฉันจะเชื่อเธอหรือไง ดูสภาพตัวเองซะ" ชายหนุ่มมองไปที่ผมของเธอ ดูยังไงก็เหมือนไปฟัดกับหมามา

สองมือเล็กยกขึ้นสางผมสองสามที ฉีกยิ้มกว้างให้เขาอย่างอารมณ์ดี

"โรสจะไปไหนได้ล่ะคะคุณเหม คุณบอกให้โรสมาที่นี่ภายในสิบห้านาทีโรสก็รีบมาโรสยังทำผมไม่เสร็จ ผมก็เลยฟูนิดหน่อยค่ะ ยังดีที่ไม่ได้ทำสีผมไม่งั้นโรสคงมาหาคุณไม่ได้" เธอหันมองกระจกก็พบว่าไม่นิด มอเตอร์ไซค์ที่เธอนั่งมา บิดเกือบร้อยดีที่เธอไม่ตาย อยากจะเป็นนางเอกกับเขาบ้างแต่ชะตาชีวิตก็เป็นได้แค่นางร้าย

"พอๆ รำคาญ" มาเฟียหนุ่มยกมือขึ้นสั่งห้ามไม่ให้เธอพูดต่อ

"โรสขอโทษค่ะ แล้วนี่คุณเหม มีอะไรให้โรสรับใช้เหรอคะ หรือว่าอยากนวด" ร่างอรชรเดินเข้ามาเกาะที่แขนล่ำสันซบใบหน้าลงออดอ้อนกับแขนของเขา เธอมีวิธีทำให้เขาใจเย็นลง แค่เสแสร้งนิดหน่อยเขาก็ไม่ติดใจอะไรแล้ว..

"ฉันจะพาเธอไปที่บ้านบดินทร์" เหตุที่มาเฟียหนุ่มต้องจับตาดูหญิงสาวเพราะเธอไม่ใช่แค่ผู้หญิงของเขา แต่ยังเป็นผู้ที่มีความสามารถเรื่องปรุงยาเคมี เธอเป็นผู้หญิงที่ร้ายที่สุดเท่าที่เขาคือเคยเจอมา คนอย่างเหมันต์ไม่เคยไว้ใจใครแม้กระทั่งคนใกล้ตัว เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาเลี้ยงและยอมให้อยู่ใกล้มากที่สุดและสิ่งที่เขาจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นคือการที่เธอทรยศหักหลังเขา

"คฤหาสน์บดินทร์เหรอคะ ก็ได้ค่ะ" ถึงเธอจะไม่อยากไปแต่เธอก็ต้องทำดีใจเหมือนอยากจะไปจนตัวสั่น เธอรู้ว่าเขาจะพาเธอไปที่นั่นทำไม เราทั้งคู่ต่างก็มีผลประโยชน์ต่อกัน เธอทำทุกอย่างเพื่อเงินส่วนเขาก็ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ มาเฟียก็คงหวังจะมีอำนาจ

เวลาหกโมงเย็น คฤหาสน์บ้านบดินทร์

สองปีที่ผ่านมานี้คฤหาสน์บดินทร์เงียบเหงาลงมาก ที่นี่เคยเป็นแหล่งซ่องสุมอบายมุข กินเหล้าเคล้านารีของมาเฟียหนุ่มตระกูลผู้ดีที่มีกันทั้งหมดห้าคน ตอนนี้เหลือกันอยู่หลักๆ แค่สามคนเนื่องจากอีกสองคนหนีไปตามเมีย คนแรกคือหยางซี มาเฟียกลัวเมียทิ้งเพื่อนหนีไปอยู่กับเมียทำอาชีพสุจริตอยู่ที่ฮ่องกง สองเวย์หามาเฟียประสาทหนีไปตามหาเมียกับลูกหลังจากที่ยิงเมียเกือบตาย และคนที่จะเป็นรายต่อไปเห็นจะเป็นเหมันต์มาเฟียเลือดร้อน คนที่เพื่อนๆ คิดว่าจะครองโสดนานที่สุดแต่ผิดคาดเขากำลังจะแต่งงานกับคนที่เหมาะสมในอีกไม่กี่เดือนที่จะถึงนี้

ร่างบางสวมชุดแดงเดินนวยนาดลงมาจากรถ เธอเดินตามหลังมาเฟียหนุ่มร่างสูงใหญ่ไปติดๆ กลิ่นน้ำหอมบนตัวเขาช่างเย้ายวน ใครจะไปคิดว่าผู้ชายที่มีรูปลักษ์ภายนอกนิ่งสุขุมจะมีเซ็กส์ที่แสนจะซาดิสม์

เหมันต์เดินอ้อมเข้ามาทางด้านหลัง เนื่องจากได้ยินเสียงร้องครางดังลั่นมาจากห้องเชือดฝั่งซ้าย เขารู้ว่าใครกำลังเชือดเด็กอยู่ คงหนีไม่พ้นไอ้สิงห์

"เพื่อนของคุณเหมซาดิสม์เหมือนคุณเหมเลยนะคะ สมกับที่เป็นเพื่อนกันจริงๆ" โรสรินจีบปากจีบคอพูดแอบแบะปากให้กับเสียงโหยหวนนั้นเล็กน้อย สมกับเป็นเพื่อนกันจริงๆ ซาดิสม์กันทั้งแก๊ง ครั้งก่อนที่เธอมาก็ได้ยิน เธอไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนต่อโลก ที่จะไม่รู้ว่าเสียงร้องโหยหวนปานจะขาดใจนั้นคืออะไร ผู้หญิงในห้องน่าจะกำลังถูกแส้สวาทฟาดที่ก้น

ชายหนุ่มหันมองเธอด้วยสายตาวาวโรจน์ แสดงให้เห็นว่าเขากำลังไม่พอใจ หลายครั้งที่เธอชอบพูดประชดหลอกด่าเขาเป็นนัยๆ

"โรสล้อเล่นค่ะ เพื่อนคุณเหมหล่อๆ ดีๆทั้งนั้นเลย สมกับเป็นมาเฟียหน้าหล่อ หล่อกันทั้งแก๊งเลยค่ะ เหมาะสมแล้วที่เป็นเพื่อนกัน" เธอยิ้มให้เขาด้วยใบหน้าไม่จริงใจ เรียกได้ว่าเสแสร้งทุกวินาที

"หยุดพูด!" คำพูดสั้นๆ ที่ทำเอาคนพูดรีบหุบปากทันที

โรสรินแอบแบะปากให้เขาแต่ก็ขยับตัวเข้าไปออดอ้อนให้เขาใจเย็นลง พวกมาเฟียเลือดร้อนบ้าอำนาจแค่พูดนิดพูดหน่อยก็โกรธ แต่เธอไม่สนหรอก เราต่างก็ได้ประโยชน์จากกันและกัน เขาได้เธอก็ได้วินวิน แฟร์ๆ