ร่างเล็กเดินมานั่งข้างลูกสาวโดยที่พยัคฆ์ประคองเอวบางมาส่งถึงที่ก่อนที่เขาจะผละออกไปยืนพิงผนังด้านหลังเพราะที่นั่งไม่เพียงพอ
“ติดต่อได้หรือยัง” เสียงของผู้อำนวยการถามคุณครูประจำชั้นที่ตั้งแต่เข้ามาก็เห็นกดโทรศัพท์ไม่หยุด
“ยังเลยค่ะ”
ดอกรักกวาดตามองรอบห้อง ก็พบว่ามีแค่ฟ้าใสที่ไม่มีผู้ปกครองนั่งอยู่ข้าง ๆ ดอกรักเดาว่าช่วงนี้พี่ชาญน่าจะทำงานอยู่จนไม่ได้พกโทรศัพท์มือถือเอาไว้
ฟ้าใสคือลูกสาวของชาญชัยที่เป็นหัวหน้าคนงานในส่วนโรงงาน ส่วนภรรยาเป็นแม่บ้านแต่ช่วงนี้คุณแม่น้องฟ้าใสกลับไปเยี่ยมครอบครัวที่ต่างจังหวัด
“เอ่อ…รักรู้จักครอบครัวน้องฟ้าดี ให้รักเป็นผู้ปกครองเลยดีไหมคะ จะได้ไม่เสียเวลา”
“เอางั้นก็ได้ครับ”
เพราะคนที่นี่ทุกคนรู้จักไร่พัดชาและรู้ว่าพ่อแม่ของเด็กทั้งสองทำงานที่นั่นและสนิทสนมจึงยอมรับข้อเสนอ
“พวกเด็กไม่มีพ่อแม่” คุณแม่ของเด็กชายตัวโตเอ่ยขึ้น แม้จะไม่ได้ก่นด่าเสียงดังแต่ทั้ง
