ตอนที่ 4: ใครอยู่ตรงนั้น...ในกระจก
268 Words
หลังจากพี่เนย์ส่งข้อความ “ขอโทษ” มาในกลุ่มไลน์
แพรวรู้สึกได้ว่าอากาศรอบตัวเบาลง คล้ายมีบางสิ่งค้างคาใจมานานและกำลังจะถูกปล่อยวาง
แต่ในคืนวันนั้นเอง — เธอฝันอีกครั้ง
คราวนี้เธอยืนอยู่ในห้องน้ำชั้น 3 ด้านหน้ากระจกบานเก่าที่ขึ้นฝ้า และมีรอยขีดข่วนเต็มไปหมด
ในกระจกนั้น ไม่ใช่เธอ ที่ยืนสะท้อนอยู่
แต่เป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง…ในชุดนักเรียนเก่า สีซีด
ยืนมองกลับมาด้วยแววตานิ่งเฉย ก่อนจะเอียงหัวช้า ๆ
แล้วยิ้มบาง ๆ ที่ทำให้เธอเย็นวาบไปทั้งตัว
เสียงเบา ๆ ดังขึ้น
“ฉันรอให้ใครสักคน...มองเห็นฉัน ไม่ใช่แค่หัวเราะใส่”
ทันใดนั้นเอง กระจกค่อย ๆ แตกร้าวจากตรงกลาง เงาสะท้อนค่อย ๆ หายไปในรอยร้าวเหล่านั้น
และก่อนที่เธอจะตื่น แพรวได้ยินเสียงดังขึ้นจากความว่างเปล่า...
“ขอบคุณ…ที่ยอมฟัง แม้เธอไม่ใช่คนผิด”
วันถัดมา โรงเรียนประกาศรื้อห้องน้ำชั้น 3 เพื่อปรับปรุง
ทุกอย่างเหมือนกลับสู่ปกติ — ไม่มีเสียง ไม่มีข่าวลือ ไม่มีอะไรผิดปกติอีก
แต่สำหรับแพรว
ทุกครั้งที่เธอส่องกระจก...เธอจะเผลอถามตัวเองในใจว่า
“เคยมีใคร...ยืนอยู่ตรงนี้ ก่อนที่ฉันจะมองเห็นตัวเองหรือเปล่า?”
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องผี
แต่มันคือ "บาดแผลของการกระทำ" ที่ไม่เคยได้รับคำขอโทษ
และสะท้อนกลับมา...ผ่านคนที่กล้าเปิดใจรับมัน
- Writer
