SIMULA
1372 Words
AEVIA VALESKA MOREAU POINT OF VIEW
Living in Coron, Palawan feels like a breath of fresh air compared to the busy and stressful like in Manila. Malinis at malamig ang simoy ng hangin, payapa, tahimik at tanging ang mga hampas ng alon lamang ang maririnig.
“Good morning Basti.” Malambing na sambit ko sa aking asawa.
“Good morning to my pretty wife too.” Sambit ni Sebastian at saka hinalikan ako sa aking noo.
Agad akong bumangon sa aking pag kakahiga at nag unat unat ng katawan bago napag desisyunan na tumayo at buksan ang bintana sa aming harapan.
Tuwing umaga ay gumigising ako sa tunog ng dagat at huni ng mga ibon. The view is beautiful and has a clear blue water and green trees everywhere. Sobrang sarap sa pakiramdam, this if what comfort feels like. Malayo sa ingay, stress, problema at magulong lugar.
Life here in Coron, Palawan is simple and calm. Wala gaanong kapitbahay at walang papake alam kung ano man ang gawin namin dito. I also don’t have to worry about the heavy traffic or the problems and corruption of the city. Instead, I spend my time enjoying and exploring this place, the nature, fresh air, and quiet moments. I feel so welcome here, the people are kind and generous, and the community is small but warm.
“Ang ganda talaga dito.” Bulong ko habang naka back hug sa akin si Sebastian.
“Yeah, hindi ako nag kamaling magpa budol kay Atlas.” Natatawang tugon ni Sebastian.
“Can we stay here forever?” Nakangusong tanong ko.
“Of course, hindi lang pwede sa ngayon.” Seryosong sambit ni Sebastian.
Agad naman akong tumango at humarap kay Basti saka iniikot ang aking braso sa kaniyang balikat.
“I love you Basti.” Sambit ko.
“I love you more Aevia.” Sambit ni Sebastian at hinalikan ako sa aking labi.
“Tara breakfast. I’ll cook our food.” Pag aaya ni Sebastian sa akin.
Tumango lamang ako bilang sagot. “Susunod nalang ako.” Sambit ko kaya tumango si Sebastian at tuluyan ng umalis.
Having the sea so close makes everything feels better. I can walk along the shore anytime, feel the cool breeze, and even watch amazing sunsets and sunrises. Coron is a place where I feel free, safe, and happy.
Mga ilang sandali pa akong nag stay sa veranda upang pag masdan ang paligid.
“Hoy! Tulalang tulala an gaga aga!” Sigaw ng isang pamilyar na boses ng babae.
“Nnadito ka pala?” Gulat na sambit ko matapos kong lingunin ang aking kaibigan na si Haelyn.
“Malamang bahay ko ‘to e.” Nakangiting sambit ni Haelyn.
Mag katapat lang ang veranda at balcony naming kaya anytime ay pwede kaming mag punta sa isa’t isa. Isang hakbang lang sa rehas ay makakapunta na kami sa isa’t isa.
“Bahay mo lang?” Biro ko habang nag tataas baba ang dalawa kong kilay at may mapang asar na ngiti.
“Pwede ka na manahimik.” Reklamo ni Haelyn at saka napanguso.
“Nasaan si Atlas?” Tanong ko.
“Bawal hanapin ang wala, ang hindi nag paparamdamn at ang missing in actions.” Mabilis na sambit ni Haelyn at nag action pa ng stop.
“Ewan ko sayo. Oa mo.” Natatawang tugon ko.
“Nasa bahay niyo. Diyan natulog hindi mo pala alam?” Takang sambit ni Haelyn.
“Malamang, tulog na ako nung dumating kayo. Kaya nga nagulat ako at nandito ka pala.” Taas kilay na sambit ko kay Haelyn.
“Bakit hindi diyan sa BAHAY NIYO natulog yun?” Sambit ko at talagang mas ipinaag diinan pa ang salitang ‘bahay niyo”.
“Alam mo gutom lang yan. Na aamoy ko na niluluto ng asawa mo. Pakain nga ako.” Sambit ni Haelyn at humakbang sa kaniyang rehas papunta sakin.
“Kasabay mo siya kakain.” Natatawang sambit ko.
“As if sasabay yun kapag nasa hapag ako. Umiiwas nga sakin kahit na sabay naman kami nag punta ditto. Muntánga laang yan e.” Naiinis na sambit ni Haelyn at nag martsa na papasok sa kwarto naming ni Sebastian.
“Isa ka pa rin naman.” Natatawang tugon ko.
“At least kaya ko mag stay na kasama siya unlike him. Duwag psh.” Tugon ni Haelyn.
“Bakit napipikon ka? Akala ko ba move on na? Move forward na?” Nakataas aang kanang kilay ko habang sinasabi ito.
Napaiwas naman ng tingin si Haelyn at lumabas na ng kwarto.
“Gutom na ko, halika na.” Sambit nito at hinitak na ako palabas ng kwarto at pababa sa aming kusina.
Pag karating naming sa kusina ay inabutan naming nag hahain ng pag kain si Sebastian at Atlas.
“Nandito na pala kayo. Tatawagin ko palang sana kayo e.” Sambit ni Sebastian naa ngayon ay hinitak na bang bangkuan na uupuan ko.
Agad namang tumaas ang kilay ni Haelyn sa kaniyang nasaksihan.
“Ayan nanaman si sungit.” Bulong ni Atlas na narinig ko naman at mukhang hindi narinigt ni Haelyn.
“Marinig ka niyan lalong mapipikon yan.” Bulong k okay Atlas at saka mahinang tumawa.
“Wag sana.” Tugon naman ni Atlas kaya napailing nalang ako.
“Himala at kumpleto kayo.” Sagot ni Nanay Sita, ang mayordoma ng aming bahay.
“Kumain na rin po kayo Nay. Sabayan niyo nap o kami.” Sambit ni Atlas at akmang tatayo para kuhanan ng plato si Nanay Sita ay inawat siya nito.
“Mamaya na ako Atlas. Sasabayan ko ang mga katulong. Salamat sa pag anyaya. Kain kayong mabuti.” Mahinahong sambit ni Nanay Sita kay Atlas.
“Kailan pa ba kayo rito Atlas? Haelyn?” Tanong ni Nanay Sita sa dalawa na ngayon ay nag papalitan ng tingin.
“Kagabi lang po Nay.” Sambit ni Haelyn at saka ginawaran ng ngiti si Nanay Sita.
“Oh siya mag focus na kayo sap ag kain. Ako’y aalis na at titignan ko pa ang mga ginagawa ng ibang kasambahay.” Sambit ni Nanay Sita at saka umalis sa kusina.
“Ilang araw kayo ritong dalawa?” Tanong ni Sebastian kay Atlas at Haelyn.
“Depende sakanya.” Sambit ni Haelyn at saka sinulyan si Atlas.
“Sasabay kami sa inyo.” Sambit ni Atlas.
“Sige, next week.” Biro ni Sebastian kaya nawala ang ngiti ni Atlas.
“Tángina mo talaga kahit kailan. Mauna nalang paka kayo.” Reklamo ni Atlas na ikinatawa ko.
“3 months kami rito, so basically kayo rin.” Sambit ni Aevia.
“Omg! Really?” Gulat at masayang sambit ni Haelyn.
“Oo.” Sambit ko sa paninigurado ni Haelyn.
“Nga pala anong plano niyo ngayon? Any gala?” Tanong ni Haelyn.
“Bibisita kami sa simbahan at mag bibigay ng donation sa barangay at sa bahay ampunan.” Sambit ni Sebastian.
“Sama.” Sabay na sambit ni Atlas at Haelyn kaya agad na sumilay ang ngiti sa labi naming ni Sebastian.
“Sige, dalawang sasakyan tayo ha. By partner.” Sambit ni Sebastian.
“Ay wala akong partner.” Sambit ni Haelyn kaya agad na nag iwas ng tingin si Atlas.
“Mag go-grocery muna tayo. Haelyn at Atlas mag sama kayo.” Sambit ko at palihim naman na sumilay ang ngiti ni Atlas habang si Haelyn ay napangsuo.
“Gumayak na kayo,. Aalis na tayo pag katapos mag sigayak at malayo ang bayan.” Sambit ni Sebastian kaya agad kaming nag si tayuan at kanya kanya ng alis para gumayak.
Pag kapasok ko sa kwarto ay hinintay ko si Sebastian.
“Bakit hindi ka pa naliligo?” Takang tanong ni Sebastian pag pasok sa kwarto.
“I was waiting for you. Let’s shower together.” Sambit ko.
“Alright.” Sambit ni Sebastian at halatang excited sa kaniyang narinig.
“Shower lang ha. Shower lang.” Pag papaalala k okay Sebastian.
“Ayaw mo quickie?” Biro ni Sebastian.
Agad ko naman hinampas ang braso ni Sebastian habang tumatawa. “Loko ka talaga. Mamayang gabi na.” Biro ko at tumakbo na agad papunta sa cr.
“Baby!” Sigaw ni Sebastian at agad akong hinabol papasok sa cr habang tumatawa.
- Writer
