Hayal’den
Şenlik sonrası restorana geçtim. Annemler oraya gitmiş beni de çağırdı. Aklım sahnede ki oğlanda kaldı. Tanıdık gibi ama değilde hatırlamıyorum ama belli ki hayranı çok. Sahneden inmedi küçük bey. Restorana geldiğimde birkaç dekor dokunuşu yapmak istedim. Girişe değişik resim ve panolar asmaya karar verdiğimde yine kaza peşimi bırakmadı.
Yani ben bu kadar sakarken abim benimle ailenin yüz karası diye dalga geçiyor henüz onlar gibi dağ bayır atlamadım yada yüksekten boşluğa bırakmadım kendimi. Düz yolda bile düşebilirim galiba bütün şansımı paten kullanırken harcıyorum. Gerisine pek şans kalmıyor. Tıpkı kucağına düştüğüm sahnede ki yakışıklı gibi…
“Üçüncüye normal tanışalım demiştim ama nasip böyleymiş. Ben Alaz.” dedi. Alaz, Alaz, Alaz, kim lan bu Alaz hiç tanıdık gelmedi.
“P
