ครืดดด~ ครืดดด~
ผมกะพริบตาถี่เพื่อปรับให้เข้ากับแสงแดดที่สาดส่องผ่านช่องผ้าม่านที่ถูกเปิดไว้เพียงนิดเดียวแต่มันกลับทำให้สว่างไปทั้งห้องก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบมือถือบนโต๊ะข้างหัวเตียง เพื่อจะดูว่าใครแม่งโทรมารบกวนเวลานอนของผมฉิบ นั้นไง...กูว่าแหละ ไอ้พี่ชายตัวดีของผมเอง มันจะเป็นมารผจญผมทุกเรื่องเลยเหรอวะ ผมเลื่อนสไลด์รับสายมันก่อนเอาแนบหู
‘ไอ้น้องเวร!!! มึงทำหาไรอยู่ กูโทรเป็นร้อยสายแล้วมั้งไอ้ห่า’
ผมรีบเอามือถือออกจากหูตั้งแต่คำแรกแหละ แต่แม่งก็ยังได้ยินชัดเจนอยู่ดี แดกโทรโข่งเข้าไปรึไงวะ ดีนะไหวตัวทันไม่ได้แดกกูหรอก ไอ้เฮียยยยย
“โวยวายอะไรแต่เช้าว่ะเฮีย”
พอเสียงมันเงียบลง ผมก็เอามือถือเข้าแนบหูอีกครั้งก่อนจะถามกลับไปยังปลายสายด้วยเสียงงัวเงียพลางขยี้ตาตัวเองไปด้วย
‘เช้าเหี้ยไร แหกตาดูดิ’
สิ้นเสียงมันผมก็หันไปดูนาฬิกาที่แขวนติดอยู่กับผนังห้องแสดงเวลาบ่ายโมง…
“ก็เพิ่งจะบ่าย ตกใจอะไ
