@มหาวิทยาลัย A
ฉันฟุบหัวลงกับหนังสือที่ถูกกางไว้บนโต๊ะแล้วหันหน้าไปมองผ้าม่านที่พลิ้วไหวเพราะถูกสายลมพัดผ่านเข้ามา ถอนหายใจออกอย่างเหนื่อยอ่อนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในหัวมีแต่เรื่องเขาวนเวียนอยู่ตลอดเวลา เขาคิดยังไงกันแน่ การกระทำเขามันแสดงออกอย่างชัดเจน และฉันไม่สามารถหาเหตุผลอื่นมาหักล้างได้เลย นอกจากเขาชอบฉัน แต่มันจะเป็นไปได้ไงวะ...
ปึกกก!
“เชี่ยยย ใครวะ!” ฉันโพล่งขึ้นอย่างตกใจปนหงุดหงิดพลางเอามือลูบหัวตัวเองเมื่อมีอะไรบางอย่างลอยมาโดนหัวฉัน แม่งเจ็บฉิบ..
“กูเองอะ…”
ฉันหันไปทางต้นเสียงเห็นเพื่อนรักยืนพิงประตูยักคิ้วหลิ่วตาให้อย่างกวนๆ ฉันเอามือขึ้นชี้หน้ามันอย่างคาดโทษก่อนจะหันกลับมาฟุบกับโต๊ะต่อ ฉันได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาทางฉันก่อนที่เพลินจะโน้มหน้าลงให้อยู่ระดับสายตาฉันเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย
“มึงเป็นห่าอะไรวะ ทำหน้าซังกะตายตั้งแต่เช้าแหละ”
“เปล่า” ฉันตอบกลับพลางหลับตาลงเพื่อหลบสาย
