หลายวันต่อมา…..
“กินคนเดียวเลยงะ?” เฮียยูตะเหลือบตามองฉันแล้วพูดขึ้นขณะที่ตัวเองนั่งอยู่หลังพวงมาลัยรถสปอร์ตคันหรู ฉันก้มลงมองถุงไส้กรอกCPในมือก่อนจะยื่นให้เขา
“เฮียขับรถอยู่ ป้อนหน่อยดิ”
“ขับรถมือเดียวก็ได้ปะ” ฉันเถียงขึ้นทันควัน เรื่องไรฉันต้องป้อน ขับรถยนต์ไม่ใช่มอเตอร์ไซค์ซะหน่อย
“มันอันตราย นะ...นะ ป้อนหน่อย อ้าาาา” เฮียยูตะเอ่ยขึ้นเสียงอ่อนเสียงหวานก่อนจะอ้าปากกว้างให้ฉัน มือสองหนาทั้งสองข้างจับพวงมาลัยรถขยับไปมาอย่างตั้งอกตั้งใจ ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะชักมือที่ถือถุงไส้กรอกกลับเข้าหาตัว มือเล็กอีกข้างจับไม้จิ้มไส้กรอกส่งเข้าปากเขาอย่างจำยอมก่อนเขาจะเคี้ยวมันอย่างเอร็ดอร่อยแล้วส่งยิ้มหวานจนตาหยีมาให้ ฉันได้แต่ส่ายหน้าน้อยๆ ให้กับความทะเล้นของเขา
หลังจากที่ฉันทำตามคำบอกของเพลิน ความสัมพันธ์เราสองก็เหมือนจะดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ยังไม่มีใครยอมพูดความรู้สึกตัวเองออกมา ฉันไม่รู้ว่าเข
