Thayukorn Talk
ผมนั่งมองยัยตัวเล็กของผมหยิบนั่นจับนี่วิ่งช่วยคนอื่นจนหัวหมุนอย่างคล่องแคล่ว เธอคงรักที่นี่มาก ตั้งแต่เช้ายังยิ้มไม่หุบเลย ซึ่งมันน้อยมากที่ผมจะได้เห็นรอยยิ้มที่สดใสแสนจะร่าเริงแบบนี้ ก็ที่นี่เป็นบ้านเธอก็ต้องมีความสุขที่ได้กลับบ้านก็ถูกแล้วเปล่าวะ เห็นแล้วก็อดยิ้มตามไม่ได้…
“คุณเอานี่ให้พี่มิณซิคะ”
ผมหันไปทางต้นเสียงเห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กยื่นดอกกุหลาบขาวดอกใหญ่มาให้ผม หนูน้อยมิเชล ที่ผมกำลังสงสัยอยู่ว่าเธอหายไปไหน เพราะตั้งแต่ออกมาจากห้องแต่งตัวเธอก็หายไปเลย
“ให้พี่เอาไปให้” ผมเลิกคิ้วถามเด็กหญิงตรงหน้าพลางชี้นิ้วเข้าหาตัว ก่อนมิเชลจะพยักหน้าให้ผมและพูดขึ้นพลางมองไปที่มิณาด้วยสายตาวาววับเป็นประกาย
“อืม พี่มิณชอบกุหลาบขาวที่สุด มิเชลว่าดอกนี้มันใหญ่และสวยดี พี่มิณต้องชอบมากแน่ๆ”
ผมรับดอกกุหลาบขาวดอกใหญ่นั่นมาไว้ในมือแล้วเธอก็วิ่งหายไปทางอาคารด้านหลัง เด็กหญิงมิเชลคงจะร
