ฉันเดินกลับมาที่คณะและตรงปรี่เข้าไปหาเพื่อนรักแต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อเห็นว่าเพลินไม่ได้อยู่คนเดียวแต่มีพิ้งค์และพี่นนท์นั่งอยู่ด้วย ฉันปรับอารมณ์ตัวเองให้เป็นปกติก่อนจะก้มลงสำรวจเสื้อผ้าตัวเองว่าเรียบร้อยดีรึยัง เหตุการณ์เมื่อกี้มันทำให้ฉันไม่ปกติและก็ไม่ได้อยากให้ใครรับรู้เรื่องพวกนี้ ฉันพ่นลมออกจากปากก่อนจะเดินเข้าไปหาพวกเขา
“อ้าว มึงทำไมไม่ได้เอางานไปส่งอะ” เพลินเอ่ยทักขึ้นอย่างตกใจเมื่อฉันวางปึกเอกสารลงบนโต๊ะก่อนจะหย่อนก้นลงบนเก้าอี้ข้างๆ มัน
“อาจารย์ไม่อยู่อะ” ฉันตอบมันแบบปัดๆ ไป แต่ความจริงแล้วก็คือลืมนั่นแหละมัวแต่คิดว่าจะต้องออกมาจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด กะว่าพรุ่งนี้เช้าค่อยเอาไปวางไว้บนโต๊ะท่าน
“แล้วทำไมมันยับแบบนี้วะ” เพลินหยิบเอกสารขึ้นมาพินิจพิจารณาดูก่อนจะหันมาถามฉันอย่างสงสัย ฉันได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อนกับความอยากรู้อยากเห็นของเพื่อนรัก และคิดว่าเรื่องที่สนามฟุตบอ
