THE FLIRT : 07
1185 Words
เช้าวันต่อมา….
ฉันนั่งดูข้อมูลที่เฮียยูตะส่งมาให้อยู่ที่โต๊ะประจำใต้ตึกบัญชี ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ก็ยังจำได้ไม่หมด ประวัติส่วนตัวหรือประวัติศาสตร์ชาติวะ เยอะฉิบ...แล้วไหนยังจะต้องเรียกสรรพนามให้คุ้นชินอีก คำละพัน ใครจะยอมเสีย...เหอะ ไม่มีทาง
ผลัวะ!!!
หัวฉันพุ่งไปตามแรงฝ่ามือที่ฟาดลงมาแบบไม่ได้ตั้งตัวจนมึนงงไปหมด พอตั้งสติได้ก็รีบมองหาต้นต่อของแรงปะทะนั่นทันที
“เชี่ยยย มึนฉิบ เล่นไรวะเนี่ย” ฉันหันไปด่าเพลินพลางเอามือลูบหัวตัวเองป้อยๆ กะแล้วว่าต้องเป็นมันเพราะไม่มีใครกล้าเล่นกับแบบนี้แน่ ฉันเป็นคนไม่ค่อยสุงสิงกับใครถ้าไม่สนิท แล้วมันก็เดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามพลางทำหน้าเหวี่ยงสุด
“มึงยังเห็นกูเป็นเพื่อนไหม อีมิณ” เพลินถามฉันด้วยน้ำเสียงตัดพ้อน้อยใจสุดๆ อะไรวะดราม่าแต่เช้า เมื่อคืนมันดูซีรี่ย์เรื่องไหนมาวะ
“ดราม่าอะไรแต่เช้าเนี่ย”
ฉันเอามือไปโยกหัวเพลินเบาๆ มันปัดมือฉันออกด้วยท่าทางฟึดฟัดพลางยัดมือถือของมันที่เปิดค้างไว้ใส่มือฉันแล้วทำปากมู่ตู้เอามือขึ้นกอดอก อินี่เป็นหนักเหมือนกันนะ ฉันเลื่อนหน้าจอมือถือดูที่มันเปิดค้างไว้ ig เฮียยูตะ?
[PIC]
15454Like, 1045Comment
Uta_U เปลี่ยนจากแดกเหล้า...มาหาตำราเรียนดีกว่า สดชื่นขึ้นเยอะ
De.vayo : ไม่ใช่ห้องมึงไหมล่ะ สัส
plOy_sssz : เดี๋ยวๆ มึงเรียนวิวะ...แล้วติวบัญชีเพื่อ กูพลาดอะไรไปวะ
De.Wine : บัญชี?
Avere_VI : อย่าบอกนะ..ว่าจะไปอีกคน อร๊ายยยย
Nee.ra : บัญชี หรือว่า...อุ๊บ
Din.Decha : บัญชี…
NU_Num : คณะเรา ใครวะมึง @PiPi.0099 @WQ_WIVI
De.Mmax : คนเมื่อคืนป่าววะ?
De.Wine : เอ้า..ไอ้สัส มันบอกให้ปิดปาก @De.Mmax
De.Mmax : เอ้า..เชี่ยย เผลอไผล
WQ_WIVI : ห้องกูๆ มโนแพร๊บบบบ @PiPi.0099 @NU_Num
nin.TiMe : ตาดีสัส @plOy_sssz
De.FiEw : คนนั้นไง..
“เชี่ยยยย!!!” ฉันถึงกับอุทานเสียงหลงกับรูปที่เฮียยูตะโพสต์เมื่อคืน เวรรร...แล้ว เขาโพสต์แบบนี้ได้ไง ถึงจะไม่มีใครรู้แต่เพื่อนรักของฉันมันเห็นแวบเดียวก็รู้แล้วว่าเป็นโต๊ะหนังสือในห้องฉัน แล้วดูคอมเมนท์...เพื่อนๆ พี่ๆ เขาแต่ละคนนี่มัน แล้วทำไมเขาถึงโพสต์แบบนี้วะ..เพื่ออะไร
“ห้องมึง กูจำได้” ฉันค่อยๆ เงยหน้าขึ้นจากจอมือถือมองหน้าเพื่อนรักที่ตอนนี้มีรังสีความโกรธแผ่ออกมาจนฉันรู้สึกได้
“คือ...กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจจะชอบผู้ชายของมึงจริงๆ หรอก”
“ห๊ะ! ผู้ชายของกูอะไร กูไม่ได้บ้ารุ่นพี่เขาขนาดนั้นซะหน่อย แล้วกูก็ไม่ได้ปลื้มรุ่นพี่จนโง่ให้เขามาหลอกฟันฟรีเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ หรอกนะ”
“หะ…อุ๊บ” ฉันกำลังจะร้องท้วงมัน หลอกฟันเชี่ยไรวะ ไปกันใหญ่แล้ว แต่มันดันเอามือขึ้นปิดปากฉันซะก่อนเพราะมันยังพูดไม่จบและฉันก็ต้องฟังมันด่าให้จบก่อน ถึงจะมีสิทธิ์พูด
“ยัง กูยังด่าไม่จบ มึงคิดยังไงฮะ รุ่นพี่ยูตะเจ้าชู้จะตายมึงก็รู้ ทำไมถึงยังเลือกทำร้ายตัวเองแบบนี้วะ เขาไม่มีวันจริงจังกับใครหรอก มึงไม่เห็นอีแจนรึไงมันเจ็บเจียนตายก็เพราะใคร แล้วมึงยังจะ…เว้ยยย อีฟายยย”
แร๊ง..แรงได้อีก จุก...จุกเลยกู ฉันพูดอะไรไม่ออกได้แต่นั่งฟังมันด่าพลางทำตาปริบๆ มันด่ายิ่งกว่าแม่อีก...ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีความรู้สึกโดนแม่ด่าแต่คิดว่าน่าจะแบบที่เพลินมันกำลังทำอยู่เนี่ยแหละน่าจะใช่ แต่ก็ผิดคาดแฮะ คิดว่าเพลินจะโกรธที่ฉันไปยุ่งกับคนที่มันปลื้มแต่มันกลับโกรธเพราะเป็นห่วงฉัน
“พอใจยัง จะฟังกูได้ยัง” ฉันเอ่ยขึ้นพลางมองซ้ายมองขวาเห็นว่าไม่มีใครสนใจพวกเรา ฉันเลยลุกเดินอ้อมไปนั่งลงข้างๆ มัน ฉันรู้ว่าเพลินเป็นเพื่อนที่ไว้ใจได้และเก็บความลับของฉันได้ดีที่สุดตลอดเวลาที่ผ่านมาเรื่องของฉันไม่เคยหลุดจากปากมันเลยแม้แต่น้อย..ฉันเลยตัดสินใจบอกเรื่องนี้กับมันเพื่อที่มันจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงว่าเฮียยูตะจะมาหลอกฟันฉันอย่างที่มันคิด
“รุ่นพี่ยูตะเขามาจ้างกูเป็นแฟนหลอกๆ”
“ห๊ะ!!! ...อุ๊บ” ฉันรีบเอามือขึ้นปิดปากเพลินทันทีเพราะฉันรู้ว่ามันต้องตกใจเวอร์วังดังลั่นแน่ๆ
“ชู่ววว์ เบา เรื่องนี้ห้ามบอกใครเด็ดขาด ถ้าแผนเขาล้มกูจะไม่ได้ค่าจ้าง แค่สามเดือนเองหรืออาจจะก่อนหน้านั้นถ้าผู้หญิงคนนั้นเขาถอนหมั้นไปก่อน” ฉันพูดพลางเอามือออกก่อนถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อย่างโล่งอกที่ได้บอกเพลินเพราะตอนแรกฉันก็อึดอัดมากไม่รู้จะเริ่มบอกมันยังไง
“เหี้ยมาก”
พอฉันพูดจบมันก็ด่าออกมาพลางส่ายหน้าไปมาเหมือนกำลังผิดหวัง ก็แน่หล่ะมันคงไม่คิดว่ารุ่นพี่ยูตะที่มันปลื้มจะเป็นคนแบบนี้ซิท่า อยากจะบอกมันเหลือเกินว่าเขาน่ะ ทั้งบ้ากาม จอมฉวยโอกาส ปากเสีย โคตรเอาแต่ใจ ข่มขู่ ใช้เงินฟาดหัวคนอื่นเป็นว่าเล่น...เอาเป็นว่ารวมๆ แล้ว ก็เหี้ยอย่างที่มันบอกนั่นแหละ
“เออใช่ รุ่นพี่อ่ะเหี้ยมาก..” ฉันรีบเอ่ยเออออห่อหมกกับมันทันทีพลางเอามือขึ้นเท้าคางเอียงหน้ามองเพื่อนรักเพราะจริงอย่างที่มันพูด
“มึงนั่นแหละ เหี้ยจริงๆ อยากได้เงินอะไรขนาดนั้นวะ เขาอันตรายจะตาย มึงกล้าได้ไงเนี่ย”
แป่วววว….หน้าฉันหลุดจากมือที่ยันไว้ทันที ดีนะคางไม่กระแทกโต๊ะ แมร่ง...เล่นซะตั้งหลักไม่ทันเลย มันด่ากู...หน้าแตกละเอียดยิบ อีห่าแทนที่จะสงสารกู ด่ากูซะงั้น ฉันได้แต่บอกปัดๆ ไปเพื่อให้มันสบายใจ
“กูเอาตัวรอดได้น่า”
“เออ! กูจะรอซ้ำเติมมึง” เพลินพูดทีเล่นทีจริงแล้วเอานิ้วขึ้นจิ้มหน้าผากฉันก่อนออกแรงผลักจนหัวฉันหงายไปด้านหลัง
“ไม่มีวันนั้นแน่ รอจนแก่ตายไปเหอะมึง” ฉันก็พูดทีเล่นทีจริงกลับไป...ความจริงก็เพื่อย้ำให้ฉันเองนี่แหละรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่...และจะไม่มีวันให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นได้เด็ดขาด
….
….
….
- Writer
