ผมเดินออกจากโรงอาหารและตรงมาที่ตึกวิศวะ ปรี่เข้าไปทักพวกเพื่อนรักของผมอย่างอารมณ์ดีและเดินไปไล่กอดพวกมันเรียงตัว เอ้ย! เรียงคนตามลำดับ
“ดีฮับ เพื่อนดิน เพื่อนธาม เพื่อนพลอย”
“แดกเหี้ยไรมา อย่ามาโดนตัวกู” พลอยใสปัดมือผมออกอย่างหัวเสีย ไม่น่ารักเลยเพื่อนพลอยเนี่ย
“พูดไม่เพราะเลยนะเพื่อนพลอย” ผมพูดขึ้นพลางผลักหัวพลอยอย่างหมั่นไส้ก่อนจะรีบวิ่งไปนั่งข้างไอ้ธามอย่างไวก่อนที่พลอยมันจะลุกขึ้นตามมาตบผมจนได้
ผัวะ///
แต่ผมหันกลับไปยิ้มหวานให้มันแทน วันนี้กูยอมวันหนึ่ง แต่แม่งมือหนักฉิบ ผมเอามือลูบหัวตัวเองแล้วหันกลับเข้ามาในโต๊ะเหมือนเดิม
“เหอะ ไปโดนตัวไหนมาวะ” เพื่อนดินพูดขึ้นพลางหรี่ตามองผมอย่างสงสัย นั้นดิ..โดนตัวไหนมาวะเนี่ย ทั้งที่เมื่อเช้าตื่นมาไม่เห็นมิณาอยู่ในคอนโดแม่ง..หงุดหงิดฉิบหาย แต่พอเห็นแล้วก็สดชื่นขึ้นมาเฉย และก็รู้สึกดีมากด้วยที่มีคนสะกิดเรื่องนั้นขึ้นมา นี่ผมกำลังเห่อของใหม่ขั
