“เฮียอันนี้อะไรอะ” ฉันคีบเนื้อที่พนักงานเสิร์ฟเอามาวางลงบนโต๊ะขึ้นมาแล้วพินิจพิจารณาดูอย่างถี่ถ้วนเพราะฉันไม่เคยกินและกลิ่นมันเตะจมูกฉันสุดๆ
“อุนากิโนะคาบายากิ ลองกินดูดิ” เฮียยูตะตอบกลับมาเป็นภาษาญี่ปุ่นและฉันก็ไม่รู้จักก็เลยลองเอาเข้าปากพอเคี้ยวไปได้สักพัก เห่ย…มันอร่อยอะ ฉันเลยคีบเข้าปากใหญ่เลยทีนี้ อาหารญี่ปุ่นที่ฉันไม่เคยชอบ มันอร่อยขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
“หึ ซื้อร้านนี้เลยดีไหม จะได้เห็นรอยยิ้มแบบนี้ทั้งวัน” เฮียเอ่ยขึ้นแบบขำๆ ฉันเลยปรับสีหน้าให้กลับมาขรึมเหมือนเดิมแทบจะไม่ทัน ฉันหลุดยิ้มให้เขาเห็นจนได้ซินะ ฉันเลยวางตะเกียบลงแล้วแสร้งหันไปทางอื่นพลางเอามือขึ้นลูบต้นคอไปมาแก้เก้อ
“ลองกินอันนี้” เฮียเอ่ยขึ้นพลางคีบเนื้อปลาอะไรสักอย่างยื่นมาจ่อที่ปากฉันพลางทำหน้าคะยั้นคะยอสุดๆ ฉันเลยค่อยๆ อ้าปากรับเนื้อนั่นมาเคี้ยวก่อนจะต้องตาลุกวาวขึ้นเพราะมันอร่อยมาก
“อืม...อร่อย มันคือ?” ฉันเอ่ยถามท
