“อาเฟย อาชิงมานี่สิ”
“เจ้าค่า/ขอรับ”
“มาไหว้ท่านตาสิลูก”
เด็กน้อยทั้งสองที่ได้ยินสิ่งที่ผู้เป็นมารดาบอกแม้จะงุนงงเล็กน้อยแต่ก็ยอมเดินเข้ามาหานางอย่างไม่อิดออดแต่อย่างใด
“พวกข้ามีท่านตาด้วยหรือขอรับท่านแม่”
“มีสิ แล้วก็นั่งอยู่ตรงนี้แล้วมาให้ตากอดหน่อยสิหลานรัก”
เด็กน้อยทั้งสองหันไปมองหยวนจือหลินเมื่อเห็นว่านางพยักหน้าให้ก็ส่งยิ้มกว้างก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปหาชายชราผู้นั้นท่ามกลางเสียงหัวเราะยินดีของเขา
“นี่ตามีของเล่นมาให้พวกเจ้าด้วยนะ อาเฉินเอาของเล่นมาให้หลานของข้าเร็วเข้า”
“ขอรับใต้เท้า”
‘มาที่นี่เพื่อมาหาหลานจริงๆ ด้วย’
หยวนจือหลินยืนกอดอกมองดูสามตาหลานที่กำลังพูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนุกสนานโดยมีหลี่หงอี้ยืนอยู่ข้างๆ นาง สองแขนของเขาโอบกอดนางเบาๆ
“เป็นอะไรไปเหตุใดถึงหน้างอเช่นนั้นกัน”
“ไหนท่านบอกว่าเขามาที่นี่เพื่อปรับความเข้าใจกับข้าอย่างไรล่ะ”
“ก็ถูกแล้วนี่นา”
“ไม่ใช่หรอกข้าว
