รถม้าเคลื่อนเข้ามาในตัวเมืองก่อนจะมาหยุดอยู่ตรงข้างกำแพงว่างเปล่ายาวเป็นทอด ดูแล้วน่าจะเป็นบ้านของเศรษฐีคนใดคนหนึ่งเป็นแน่
“ถึงแล้วขอรับฮูหยิน”
“อืม”
หยวนจือหลินลงจากรถม้าโดยมีหลี่หงอี้ยื่นมือไปรับนางลงมาก่อน ส่วนหย่งฉีก็เข้าไปอุ้มสองแฝดลงมาจากรถม้าพร้อมกันทั้งสองคน
แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องลงมาผ่านม่านหมอกบางๆ พ่อค้าแม่ค้ากางแผงขายของใหม่คนเดินทางหาบเร่เร่งรีบซื้ออาหารสด ปลาและผักยังคงมีหยดน้ำเย็นอยู่ตลาดเช้าวันนี้จึงเป็นอีกวันที่พลุกพล่านไปด้วยผู้คนที่มาจับจ่ายซื้อของกันถ้วนหน้า
นอกจากนั้นยังมีแผงขายสมุนไพรตั้งเรียงรายรากโสมแห้ง รากบัว และใบชาเรียงกันเป็นชั้น พ่อค้าก็เอาแต่แนะนำสมุนไพรแต่ละชนิดแก่ผู้ที่สนใจ กลิ่นสมุนไพรคลุ้งไปในอากาศอยู่ทั่วทั้งตลาด
“เจ้าอยากได้อะไรหรือหลินเอ๋อร์”
“ท่านดูสิซาลาเปานั่นหอมเสียจริง”
“ข้าจะรีบไปซื้อให้เจ้าเอง”
“เดี๋ยวสิเจ้าคะ ข้าไม่ได้บอกว่าจะกินเสีย
