“ฮูหยินหยวน ไม่พบกันนานเลยนะขอรับ”
“?”
เสียงเรียกจากบุรุษคนหนึ่งดังขึ้นด้านหลังของพวกนาง เมื่อหันไปมองก็พบว่าเป็นใต้เท้าเจิ้งไฉ่เหิงที่เดินส่งยิ้มให้นางมาแต่ไกล
หยวนจือหลินแอบหันไปมองใบหน้าของผู้เป็นสามีก็เห็นว่าเขาจ้องมองบุรุษผู้นั้นด้วยดวงตาแข็งกระด้างไม่ต่างจากสหายของเขาหย่งฉีเองก็จ้องมองด้วยแววตาไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย
‘น่าแปลก? หรือพวกเขากลัวว่านางจะสานสัมพันธ์กับใต้เท้าผู้นั้นหรือไม่นะ’
“ใต้เท้าเจิ้ง”
“เรียกเสียห่างเหินกันเลยนะขอรับ”
ใต้เท้าเจิ้งไฉ่เหิงน่าจะอายุราวๆ ยี่สิบปียังหนุ่มยังแน่นแต่กลับมีภรรยาและอนุในเรือนหลายคนยิ่งนัก เขาเป็นเศรษฐีคนหนึ่งในเมืองนี้และเป็นเจ้าของหอโคมแดงที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้เลยก็ว่าได้
ใบหน้าหล่อเหลาคมคายแต่แฝงไปด้วยความเจ้าชู้ดูไม่น่าคบสำหรับความคิดนางยิ่งนัก
‘แล้วหยวนจือหลินคนเก่าติดใจอะไรใต้เท้าผู้นี้กันนักนะ?’
ใต้เท้าเจิ้งเดินเข้ามาใกล้นางมากข
