Kerem'in çocuk istediğini annem torun torun diye sayıklayana kadar fark etmemiştim. Zaten o zamanlar normal bir evliliğimiz olmadığı için bu konu hiç açılmamıştı. Ama şimdi baya baya evliydik ve normal olarak da bebek hayali kuruyordu. Yani kuruyordur. Arabaya yürürken bile parkta oynayan çocuklara bakıyor, onlarla ilgilenen babalarına imreniyordu. Ne diyeceğimi geçtim ne düşüneceğimi bile bilmiyordum. Öyle can alıcı bir şekilde izliyordu ki, keşke bir bebeğimiz olsa diye geçirdim içimden.
Ama,
bir dakika;
ben Kerem'in doğum gününde ve sonrasında korunmamıştım. O kadar aklım başımda değildi ki anneme odaklanmaktan tamamen çıkmıştı aklımdan. İki ay! Koskoca iki ayın neredeyse her günü beraber olmuştuk. Ve ben her gece birlikte olmama rağmen hiç bunu düşünememiştim. Dudaklarımdan bir "Hıh
