Radyonun sesini biraz daha açıp eliyle ritim tutarken pişman bakışlarla onu izliyordum. Resmen, yersiz kıskançlıklarımı yüzüme vurmaktan zevk alıyordu. İçimden kendi kendime konuşmamı engellemek için radyonun sesini daha da açıp tuttuğu ritme, sesini de karıştırdı.
"Gerçeği gözden kaçıran yarim
Eğriyi doğruyu şaşıran yarim
Aşkımla ruhunu şad ederken
Sonunda sabrımı taşıran yarim"
Sanırım evrende Kerem'den yanaydı. Yoksa bu konuşmanın üzerine bu şarkıyı istese o bile açamazdı.
Garipçe taraflarına geldiğimizde bu Serkan nerede diye düşünmeden edemedim. İstanbul'un neredeyse dışına çıkmıştık. Rumeli Hisarı'na yaklaşmıştık. Haliyle artık Karadeniz kıyısında olduğumuzda aşikardı.
Burası evlendiğimizde kaçıp kaçıp geldiğim tek yerdi. Akşama kadar bir işim olmasa da yapacak bir şey bulurd
