Ama hareketleri eskiden normal gelirken bana, bugün hiç de normal gelmiyordu. Son bir ayda kendimi o kadar şartlamışım ki ilgisiz davranmasına, el mecbur şaşırıyordum. Üstelik bugün yemek yapmayıp bol bol dinlenmemi, kısa bir süreliğine de olsa çok yorulacağımı söylemişti. Herhalde gezmekten aşınacak ayaklarımı kastediyordu. Dediğini yaptım, akşama kadar mutfağa sadece canım çok çektiği için pankek yapmaya girdim. Onun dışında sadece boş boş oturdum. Evet, ne kitap okudum ne film izledim. Sadece oturdum. Belki ihtiyacım olan şey buydu; dinginlik. Bir şeylere kafa yormadan oturmak, uzun zamandır yapmam gereken tek şeymiş meğersem.
Salonda, oturduğum yerden kalkıp yukarı çıkmaya başladım. Önünden dahi geçmediğim, geçemediğim Yan Oda'nın kapısına yaslanıp beklemeye başladım. İçeri girmek içi
