ฟางซินใช้เวลาเดินเล่นอยู่ประมาณชั่วยามกว่า เขาแวะเข้าร้านนู้น เดินออกร้านนี้ไปเรื่อย ในใจของนายคณิกามีแต่ความขุ่นมัว ยิ่งนึกถึงตัวตนเหตุก็พาลให้หงุดหงิดขึ้นมาทุกครั้งไป
นับตั้งแต่เฉินฮ่าวเทียนมาเยือนที่หอว่านเหอ กำไรในแต่ละเดือนของหอโคมเขียวก็ดีขี้นอย่างมาก ทว่าในทางกลับกัน ความนิยมของตัวฟางซินกลับลดฮวบจนเกือบติดดิน ถึงจะได้ชื่อว่าเป็นดาวเด่นของหอนายโลมแต่จำนวนลูกค้าที่แวะเวียนมาจองตัวกลับแทบไม่เหลือ
ทั้งนี้…สาเหตุก็เป็นเพราะผู้คนกลัวบารมีของเทพสงครามเดินดินผู้นั้น
จริงอยู่ว่าสถานะตอนนี้ของเขานั้นสุขสบายอย่างมาก เพียงแค่รายได้ที่ได้รับส่วนแบ่งจากเสี่ยวเม่ยจะเพียงพอแล้วสำหรับการใช้ชีวิต อีกทั้งยังไม่จำเป็นต้องออกรับแขกเหมือนพี่น้องคนอื่นในหออีก
แต่ฟางซินไม่ได้รู้สึกยินดีเท่าใดนัก เพราะจะให้แต่ละเดือนต้องมารอเงินจากสหายเพียงอย่างเดียว เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหมือนขายเพื่อนกินอย่างไ
