BARAN'DAN
Damla... Ruhumun ve kalbimin tek sahibiydi kendisi bilmese de. Bana olan bakışları, sürekli kaçırdığı gözleriyle bir şeyler belli ediyordu etmesine ama yine de emin olmalıydım. Beni sevmesini, aşkla bakmasını deli gibi istiyordum zamana ihtiyacı vardı. Ama beklemeliydim onu. Beş yıl nasıl beklediğiysem, onun hayaliyle geçtiyse her gecem bir süre daha bekleyebilirdim, duygularımı ket vurup sabretmeliydim. Hastalığını öğrenmek ise büyük bir darbe olmuştu benim için. İlk kez biri için kendimi tutamamış ve ağlamıştım. Yine de güçlü olmalı ve onun da güçlü olmasını sağlamalıydım. Pes etmek bana göre değildi. Damla'nın pes etmesine de müsaade edemezdim. Onu kaybedemezdim. Bunun için her şeyi yapacaktım. Güçlü olmalı hayatından vazgeçmemeliydi. Benden uzaklaşması ise yine çıldırtıyordu
