BARAN'DAN
Dört bir yanımı saran mutluluk ruhumu okşuyordu sanki. Damla'm... Kalbimin sahibi öğrenmişti sonunda her şeyi ve karşılığını vermişti bana. O da boş değildi bana, sadece korkuyordu. Yenecekti korkusunu zamanla. Bunun için her şeyi yapacaktım ve Damla'dan asla vazgeçmeyecektim. Kliniğe gelen birkaç küçük yaramazı kontrol ettikten sonra küçük dostumu da yanıma alıp koltuğa oturdum. Huzuru en derinimde hissediyordum. Kapıdaki çandan gelen ses ile kapıya döndüm.
"Hoşgeldin."
"Hoşbuldum abicim. Yemek getirdim yeriz birlikte."
"Hadi oradan Ali. Kızlar gelecek diye geldin değil mi? Bari bana yapma be oğlum."
"Baran dalga geçmesene. Hepsi senin kardeşin yüzünden. Dün bir sürü şey söyledim, anlattım ama yok. Başını kaldırıp tek kelime etmedi."
"Ben bir konuşayım bugün. Üstüne gitmey
