1อาทิตย์ต่อมา
เบเนดิกเริ่มปล่อยให้แคทนิสเป็นอิสระมากขึ้น เธอสามารถเดินไปได้ทุกที่ในคฤหาสน์แห่งนี้ และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่แคทนิสมานั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ซุ้มกับปาลีนา เวลานี้ลูกๆ ของเธออยู่ที่โรงเรียนเด็กเล็ก บรรยากาศภายในบ้านจึงค่อนข้างเงียบเหงากว่าช่วงตอนเย็น
“เวลาเธอออกไปข้างนอก เธอไปยังไงปาลีนา”
“เรามีทางลับค่ะ” ปาลีนาพลั้งปากบอกความลับออกไปอย่างลืมตัว
“ทางลับ? ”
“เอ่อ คือ…”
“ลำบากใจก็ไม่ต้องพูด” แคทนิสเอ่ยก่อนจะหันไปสนใจหนังสือต่อ
“พี่แคทนิส อยากได้อะไรหรือเปล่าคะ”
“เปล่าหรอก”
“ถึงจะเป็นทางลับ แต่บอดีการ์ดก็เฝ้าแน่นหนาค่ะ อย่าคิดหนีเลยนะคะ” เธอบอกด้วยความเป็นห่วงเพราะไม่อยากให้คนที่ตนรักเหมือนพี่สาวถูกผู้มีพระคุณลงโทษอีก
เวลา14:30 น.
เบเนดิกหลังจากคุยธุระเสร็จก็รีบกลับบ้านมาหาแคทนิส ในมือเขาถือช่อดอกไฮเดรนเยียโทนสีน้ำเงินอมม่วงเดินตรงเข้ามาหาหญิงสาวที่นั่งพิงเสาซุ้มอย่างเหม่
