มาเฟียกับเมียเชลย

ปราบคนพยศ Nc

“พร้อมจะเจอของจริงแล้วหรือยังแคทนิส” เสียงกระซิบดังขึ้นข้างๆ กกหูของหญิงสาวที่ถูกปิดตาไว้ จากนั้นเธอก็รู้สึกถึงความยวบของที่นอนก่อนจะสะดุ้งตกใจเมื่อสัมผัสได้ถึงเรือนร่างของอีกฝ่ายที่ขึ้นมาคร่อมทับร่างของเธอจนบางอย่างจากช่วงล่างที่แข็งขืนแนบชิดติดเนินสวาทของเธอ

“ก แกจะทำอะไร” น้ำเสียงประหม่าเอ่ยถาม

“...” มาเฟียหนุ่มไม่ตอบเขาเลื่อนมือลงไปลูบเบาๆ ที่เนินสามเหลี่ยมก่อนจะทำการดึงไข่โยนีออกแล้วจับขาเรียวสวยอ้ากว้างออก จากนั้นก็จับความเป็นตัวตนขนาดเจ็ดนิ้ว ตอกอัดเข้าไปในทีเดียวจนสุดความยาวโดยปราศจากการเล้าโลมแต่อย่างใด

“อื้อออ!!” แคทนิสกัดปากแน่นร้องเสียงครางในลำคอด้วยความเจ็บปวดเมื่อจุดกลางกายสาวที่ไม่เคยถูกผู้ใดรุกล้ำมาก่อนถูกกระทำอย่างไร้ความปรานี

“ฟัค!” สบถออกมาเมื่อความเป็นตัวตนของเขาถูกบีบรัดแน่นจนเกิดความกำหนัดขึ้นมา ใบหน้าหล่อก้มลงไปมองยังจุดเชื่อมประสานทั้งสองเมื่อเห็นเลือดสีแดงสดหยดไหลลงบนผ้าปู

รอยยิ้มร้ายก็ผุดขึ้นมาบนใบหน้าเนียนใสไร้รูขุมขนทันที แคทนิสม้วนมือกำสายรัดข้อมือไว้แน่นเพื่อต่อสู้กับความเจ็บที่แล่นเข้ามาอย่างใช้ความอดทน ภายใต้ผ้าปิดตามีน้ำใสๆ ค่อยๆ ไหลออกมาจากหางตา เธอรู้สึกแสบตรงช่องทางด้านล่างราวกับมันถูกฉีกขาดสะบั้นไม่เป็นชิ้นดี เมื่อเห็นเธอนอนกัดริมฝีปากจนห้อเลือด มาเฟียหนุ่มก็เริ่มขยับสะโพกออกจนสุดเขามองแท่งรักที่อาบเคลือบไปด้วยเลือดบริสุทธิ์ของเธอก่อนจะตอกอัดสะโพกเข้าไปอีกครั้งอย่างรุนแรง

“อ่าส์ ฟัค!” เสียงคำรามดังขึ้นมาอีกครั้งเมื่อแท่งสวาทลำใหญ่เสียดสีกับโพรงผนังนิ่มด้านในที่คับแน่น เขามองใบหน้าหญิงสาวที่พยายามกลั้นเสียงจากความเจ็บปวด มุมปากร้ายยกยิ้มขึ้นอย่างร้ายกาจราวกับสะใจ ยกมือขึ้นไปบีบขยำหน้าอกอวบอิ่มอย่างรุนแรงราวกับต้องการจะทำลายให้มันแตกสลายพังคามือพร้อมกับท่อนล่างที่เร่งซอยเข้าออกอย่างดุดัน เมื่อเห็นสีหน้าทรมานของอีกฝ่ายที่มีเพิ่มมากยิ่งขึ้น เขาก็ยิ่งโหมกระหน่ำตอกอัดอย่างรุนแรงมากยิ่งขึ้น จนเสียงลามกดังลั่นไปทั่วห้องนอนขนาดกลาง

“อยากเห็นหน้าผัวคนแรกตอนที่กำลังเอาเธอไหม แคทนิส หื้ม” ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบ เอื้อมมือไปปลดผ้าปิดตาเธอออกทันที

“หึ ร้องไห้?” แคทนิสไม่ตอบเธอเบือนหน้าไปทางหน้าต่าง เจ้าของใบหน้าเย็นชาบีบกรามเธอให้หันกลับมามองเขาเช่นเดิม สองเต้าอวบกระเพื่อมไปตามแรงกระแทกทั้นของคนตัวสูง แคทนิสกำมือแน่นเพื่ออดทนกับความรู้สึกเจ็บ จุกและความแสบจากช่วงล่างที่ถูกกระทำอย่างไร้ความปราณีและเห็นใจ

ชายหนุ่มปลดพันธนาการที่ล็อกขาด้านซ้ายเธอออกก่อนเขาจะจับมันอ้าสุดความกว้างแล้วกระหน่ำแทงดุ้นเนื้อ บดขยี้ร่องน้อยของเธออย่างเอาเป็นเอาตาย

ตับ ตับ ตับ!!

เร่งจังหวะเร็วขึ้น แรงขึ้นเมื่อรับรู้ถึงกระแสไฟที่วิ่งพล่านจากสมองลงมาที่ปลายหัวบานหยัก ก่อนจะกดความเป็นตัวตนเข้าไปให้ได้ลึกที่สุด จนกระแทกเข้ากับปากมดลูกของเธอดังกึก

“อ๊ะ!”

“โอ๊ว ฟัค!!” เขากดความเป็นตัวตนค้างไว้ก่อนมันจะเกร็งกระตุกปลดปล่อยลาวาอุ่นระอุพุ่งเข้าไปเต็มโพรงสวาทของเชลยสาว แคทนิสไม่แม้แต่จะมองหน้าเขา เมื่อความเป็นตัวตนพ่นพิษออกมาจนหมด มาเฟียหนุ่มก็เอื้อมไปหยิบชุดพันธนาการข้อมือข้อเท้าก่อนจะมาล็อกเข้าที่ข้อมือของเธอแล้วปลดสายพันธนาการเส้นเก่าที่รัดตรึงไว้กับหัวเตียงออก เขาจับร่างเธอนอนพลิกคว่ำหน้าลง แล้วใส่อุปกรณ์พันธนาการที่ข้อมืออีกข้าง ก่อนจะจับเอวคอดยกขึ้นในท่า Doggie แล้วใส่อุปกรณ์ที่เชื่อมต่อกับข้อมือไปที่ข้อเท้าของเธอจากนั้นเขาก็กดศีรษะเธอลง แนบกับที่นอนแล้วทำการดันแก่นกายขนาดใหญ่ที่มีกลิ่นคาวของเลือดบริสุทธิ์อาบอยู่เข้าไปในคราเดียวจนสุดโคนอีกครั้ง ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกตกใจ เธอพยายามกลั้นเสียงไว้ไม่ให้มันหลุดลอดออกมา แต่ท่อนเขื่องลำใหญ่ยาวมันช่างเข้าไปลึกกว่าท่าก่อนหน้านี้มาก เธอทั้งรู้สึกเจ็บและอึดอัดทรมานในคราเดียวกันอย่างไม่สามารถอธิบายออกไปได้

เพี๊ยะ!!

มือหนาฟาดเข้าที่ก้นขาวสวยเต็มแรงก่อนจะถอดถอนแก่นกายออกแล้วกดกระแทกเข้าไปใหม่จนสุดลำแบบเน้นๆ แคทนิสหลับตาลงเม้มปากแน่น รู้สึกหน่วงที่ท้องน้อยแต่ก็ทำได้เพียงแค่กัดฟันอดทนและภาวนาให้วันนี้มันผ่านไปโดยเร็ว ให้เขารีบๆ ทำแล้วรีบๆ เสร็จเสียที เพราะเธอเองเริ่มจะไม่ไหวกับความขยะแขยงนี้เต็มทน

มาเฟียหนุ่มซอยกระแทกบั้นเอวถี่ยิบอย่างเอาแต่ใจ “อ่าส์ แน่นฉิบหาย” ท่อนเนื้อใหญ่ครูดโพรงผนังอ่อนนุ่มเข้าออกระรัวจนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นอย่างหยาบโลน เขาก้มลงไปโอบรัดตัวเธอสองมือขยำสองเต้าอวบเต็มไม้เต็มมือ ก่อนสะโพกสอบจะกระทุ้งดุ้นเนื้ออวบสุดลิ่มลำ

“อ่าส์ ฟัค!” แก่นกายใหญ่กระตุกเป็นจังหวะก่อนจะพ่นน้ำคาวขาวขุ่นอัดแน่นเต็มโพรงสวาทสีหวานแหววอีกครั้ง แคทนิสก้มแนบหน้าผากกับที่นอนด้วยความรู้สึกโล่งเพราะคิดว่าเขาคงจะจบแค่รอบนี้ แต่เปล่าเลยเขายังคงทรมานเธอยันเช้ามืดของอีกวันจนร่างเล็กบอบช้ำไปทั้งตัว

เวลา 08:30 นาฬิกา

แอ๊ด!!

เด็กสาวผู้มีใบหน้าหวาน แววตาใสซื่อเดินเข้ามาในห้องที่แคทนิสนอนซมอยู่

“คุณคะ อาหารเช้าค่ะ” คนที่นอนอยู่นิ่งไม่ตอบ หญิงสาวผู้มีใบหน้าไร้เดียงสาจึงเดินเข้าไปใกล้เตียงนอนขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะเห็นเรือนร่างของคนนอนเงียบมีรอยช้ำไปทั่วทั้งตัวจนแทบจะไม่เหลือพื้นที่ของสีผิวเลย เธอยกมือปิดปากตัวเอง ดวงตากลมเบิกกว้างด้วยความตกใจ

“คุณคะ” เด็กสาวลองเรียกแคทนิสอีกครั้งแต่ก็ได้รับเพียงความเงียบตอบกลับมา เลยเอื้อมมือไปจับหัวไหล่ของคนที่หลับอยู่เพื่อเรียกดูอีกครั้ง

“ค คุ… อุ๊ย!!” หญิงสาวอุทานขึ้นมาทันทีเมื่อมือสัมผัสเข้าไอความร้อนจากร่างของแคทนิสที่แผ่กระจายออกมา

“ค คุณ คุณคะ” ก้าวขึ้นไปนั่งบนเตียงก่อนจะเอามือแตะไปที่หน้าผากและลำคอของแคทนิสเพื่อเช็กดูให้แน่ใจ

“ร้อนจี๋เลย เดี๋ยวหนูมานะคะ” แคทนิสพยายามปรือตาดูคนที่นั่งพูดอยู่คนเดียว เด็กสาวเดินหายออกไปจากห้องไม่นานก็กลับมาพร้อมกับยาลดไข้และกะละมังแก้วขนาดกลางเพื่อเช็ดตัวให้กับแคทนิส เด็กสาวทำการเช็ดตัวให้เธอจนทั่วแม้กระทั่งจุดกลางกายที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำคาวผสมเลือด

แคทนิสนอนซมอย่างคนหมดอาลัยตายอยาก มองเจ้าของใบหน้าสวยหวานที่กำลังทำความสะอาดให้เธอ ทุกสัดส่วนของร่างกายอย่างไม่นึกรังเกียจ

“หนูชื่อปาลีนานะคะ” มองเด็กสาวที่แนะนำตัวด้วยสายตาเย็นชาไร้ความรู้สึกอยากที่จะรู้จัก

“หนูจะเป็นคนดูแลคุณ คอยเอาข้าวมาให้ในตอนเช้า-เย็น ก่อนจะไปมหาลัยและหลังจากเลิกเรียนนะคะ” เด็กสาวยังคงพูดอธิบายต่อโดยไม่สนใจว่าอีกคนอยากจะรู้หรือไม่ เมื่อเช็ดตัวเสร็จเธอก็หาเสื้อผ้ามาใส่ให้กับแคทนิส

“คุณกินข้าวไหวหรือเปล่าคะ หรือจะให้หนูป้อน” แคทนิสไม่ตอบเธอนอนตะแคงหันหนีไปอีกฝั่ง

“ไม่หิวหรือคะ แต่คุณไม่สบายควรจะกินสักหน่อยนะคะ” เมื่อเห็นอีกคนไม่สนใจเสียงของเธอ ปาลีนาก็เดินไปฝั่งที่แคทนิสนอนหันหน้าอยู่

“งั้นกินยาหน่อยนะคะ ไข้จะได้ลดค่ะ” ตะแคงหันหนีอีกครั้งสื่อออกว่ากำลังรำคาญอีกคนอย่างชัดเจน

“ถ้าคุณดื้อ คุณอาจจะโดนพี่เบ็นลงโทษได้อีกนะคะ” คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่นเข้าหากันเมื่อได้ยินเด็กสาวเอ่ยสรรพนามของชายที่จับตัวเธอมาอย่างสนิทสนม

“เธอเป็นน้องเขางั้นหรอ” เอ่ยถามเสียงเรียบนิ่งทั้งที่ยังนอนหันหลังให้เด็กสาว

“ไม่ใช่ค่ะ หนูเป็นหลานของแม่บ้านที่นี่ค่ะ ยายหนูใหญ่สุดในบรรดาแม่บ้านของที่นี่เลยนะคะ” ได้ทีก็อวยยศคนเป็นยายขึ้นมา

“หลานคนใช้แต่เรียกเจ้านายว่าพี่? ”

“พี่เบ็นส่งปาลินเรียนตั้งแต่ที่แม่เอามาทิ้งไว้กับยายค่ะ พี่เขาเลยให้ปาลินเรียกแบบนั้น”

“หึ เลี้ยงเพื่อหวังจับทำเมียล่ะสิ” แคทสนิทแค่นเสียงหัวเราะดูถูกออกมา

“คุณว่าอะไรนะคะ”

“ฉันไม่หิว เธอออกไปเถอะ”

“แล้วยาล่ะคะ”

“วางไว้นั่นแหละ”

“แน่ใจหรือคะว่าไม่ให้ปาลินอยู่เป็นเพื่อน” แคทนิสหลับตาลงไม่ตอบกลับเด็กสาว

“งั้นปาลินออกไปก่อนก็ได้ค่ะ ช่วงเที่ยงจะเข้ามาดูคุณอีกครั้งนะคะ” เมื่อเด็กสาวเดินออกจากห้องไป แคทนิสก็หันมามองยังประตูก่อนจะคิดถึงเพื่อนสนิทของเธอ ‘เด็กคนนี้ช่างพูดมากเหมือนเธอจริงๆ เวนิสพูดมากจนไม่สนใจว่าเธอจะรำคาญหรือไม่’

เวลา 19:00 น.

เมื่อมาเฟียหนุ่มกลับมาถึงคฤหาสน์ก็รีบเดินขึ้นไปดูแคทนิสทันที เพราะเด็กที่บ้านโทรไปรายงานว่าเชลยของเขาไม่กินข้าวไม่กินยาตั้งแต่เช้า เมื่อเปิดประตูมาก็เห็นถ้วยข้าวต้มและยาวางไว้บนหัวเตียงปราศจากการแตะต้อง

“หึ โดนไปแค่วันเดียว ไข้ขึ้น” แคทนิสลืมตาขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงของคนที่เธอรังเกียจเอ่ยถาม มือเล็กกำผ้าห่มไว้แน่น

“ดี พยศเยอะๆ ฉันชอบ” มาเฟียหนุ่มปลดเนกไทและกระดุมเสื้อก่อนจะดึงขาของหญิงสาวไถลลงมาปลายเตียง

“ก แกจะทำอะไร” แววตาแข็งกร้าวจ้องไปที่มาเฟียหนุ่มแล้วถามขึ้น เขาดึงผ้าห่มสีขาวที่ปกปิดร่างของเธอออกแล้วเหวี่ยงลงไปบนพื้นจนร่างกายที่เต็มไปด้วยร่องรอยรักจากเขาเผยออกมาให้เชยชม

“ไม่กินข้าว ไม่กินยา งั้นก็มากินค..ฉันแทนเป็นไง” พูดจบมาเฟียหนุ่มก็ปลดเข็มขัดแล้วรูดซิปกางเกงลงก่อนจะควักแท่งเอ็นไซซ์ใหญ่ออกมา แคทนิสจะกระถดตัวหนี แต่เขากลับดึงขาเธอไว้ก่อนจะล็อกเข้าที่เอวคอดแล้วดันแท่งเอ็นที่แข็งขืนเข้าไปในร่องของเธอ แคทนิสไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะขัดขืนหรือต่อต้าน ด้วยพิษไข้ที่เข้าเล่นงานจากเมื่อคืนทำให้ร่างกายของเธออ่อนแรงเกินกว่าจะสู้รบกับเขาได้

หญิงสาวหลับตาลงพร้อมกับมือทั้งสองข้างที่จิกผ้าปูที่นอนแน่น เธอได้แต่กัดฟันอดทน ปล่อยให้เขากระทำจนพอใจ มาเฟียหนุ่มกระแทกกระทั้นเอาเธออย่างไร้ความเมตาปราณี เขาทารุณเธอโดยไม่สนใจว่าจะป่วยใกล้ตายหรือยังไง

เมื่อได้ปลดปล่อยจนสบายตัวเจ้าของใบหน้าเรียบนิ่ง ก็เดินออกไปจากห้องทันทีโดยปล่อยให้หญิงสาวนอน โทรมโดยที่จุดกลางกายเปรอะเปื้อนเลอะเหนียวไปด้วยน้ำคาวอย่างไม่นึกสนใจไยดี