1ปีผ่านไป
แคทนิสติดอยู่ในเกาะปาลมาเป็นเวลาสามปีไร้ซึ่งคนตามหาแต่อย่างใด จนเจ้าแฝดตอนนี้อายุได้ 2 ขวบ 3 เดือน เธอกำลังนั่งถักเปียให้ลูกสาวตัวน้อยโดยมีลูกชายที่นอนไขว่ห้างกินนมอยู่ข้างๆ ขณะที่พ่อของลูกออกไปทำงานแคทนิสก็มักจะใช้เวลาอยู่กับลูกๆ เสมอ เด็กทั้งสองช่วยให้เธอรู้สึกคลายเหงาขึ้นมาบ้าง แต่พอพ่อของลูกกลับมาแคทนิสก็มักจะทำเย็นชาใส่ลูกทั้งสอง และทุกครั้งที่มาเฟียหนุ่มเห็นก็มักจะโกรธเธอแล้วลงโทษเธอด้วยการจับเธอกระแทก จนเธอเริ่มชินชาไปกับมันเพราะเขาก็ทำเป็นอยู่แค่วิธีเดียวเท่านั้น เธอปล่อยให้เขาทำมันจนพอใจในทุกๆครั้ง ไร้ความรู้สึกร่วม ไม่มีความเสน่ห์หา ไม่มีสิ่งดีดีให้จดจำ มีแต่การขืนใจและไม่จำยอม แต่เธอจะต่อต้านอะไรเขาได้ อยากตายก็ตายไม่ได้ อยากหนีก็หนีไม่พ้น
Calling…
“มีอะไร”
(“กูมีเรื่องให้ช่วยหน่อย”)
“เรื่องอะไร”
(“มึงจำผู้หญิงที่กูเคยเล่าให้มึงฟังได้ป่ะ”)
“อืม ทำไม”
(“เธอ
