Intro
820 Words
ประเทศสเปน
เกาะปาลมา
บอดีการ์ดนับห้าสิบนายยืนล้อมรอบหญิงสาวผู้มีใบหน้านิ่งดุจน้ำแข็ง เธอยืนมองไปยังมือขวาคนสนิทของมาเฟียหนุ่มด้วยสีหน้าท้าทายไม่มีความเกรงกลัวแม้อีกฝ่ายจะมีมากกว่า
บอดีการ์ดหนุ่มผู้เป็นหัวหน้าทำได้เพียงคอยยืนคุมอยู่เงียบๆ เพื่อรอสั่งการแก่ลูกน้องอีกที เหล่าบอดีการ์ดที่ยืนล้อมรอบต่างก็เล็งปืนไปที่หญิงสาวเป็นเป้าหมายเดียว กระทั่งมาเฟียหนุ่มที่สูงถึง 190 เซนติเมตรเดินเข้ามา แล้วหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของหญิงสาวที่สูง 170 เซนติเมตร แต่เมื่อเทียบกับเขา เธอก็ยังตัวเล็กมากสำหรับเขาอยู่ดี มาเฟียหนุ่มส่งสัญญาณมือให้ทุกคนลดปืนลงก่อนจะนั่งคุกเข่าลงหน้าลานจอดเฮลิคอปเตอร์โดยไม่อายลูกน้องที่ยืนอยู่พร้อมกับเงยหน้ามองหญิงสาวที่กำลังจะหนีออกจากเกาะด้วยเฮลิคอปเตอร์ของเขา
“ฉันต้องทำยังไง เธอถึงจะยอมอยู่กับฉันและลูกๆ แคทนิส”
“ถ้าโลกนี้ไม่มีแกฉันอาจจะอยากอยู่กับลูกมากขึ้นก็ได้”
“รักฉันมันยากมากเลยหรือไงแคทนิส”
“แกคิดว่าฉันจะรักคนที่ทำเลวระยำกับฉันลงอย่างงั้นหรอ” เบเนดิกสะอึกไปเล็กน้อยกับคำด่าทอของเธอ เขามองคนตรงหน้าด้วยสายตาซึมเศร้าเจ็บปวดที่หัวใจ วันนี้เพิ่งจะได้แหวนประจำตระกูลมาเพื่อที่จะสวมใส่ให้กับหญิงที่ตนรัก แต่เหมือนว่าจะไม่มีวันนั้นเสียแล้ว
“พอจะมีวิธีไหนบ้างที่จะทำให้เธอรักฉันเหมือนที่ฉันรักเธอแคทนิส? ” มือหนายกขึ้นหวังจะจับมือเล็ก แต่เธอกลับสะบัดออกอย่างไม่ไยดี
“หึ รักอย่างงั้นหรอ จะอ้วก ต่อให้แกตายไปจากโลกนี้ฉันก็ไม่มีวันรักแก”
มาเฟียหนุ่มนั่งก้มหน้ามองหัวเข่าตัวเองเพียงครู่ก่อนจะพยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่เธอพูด ก็ไม่แปลกที่เธอจะเกลียดจนไม่อยากที่จะให้อภัยเขา ที่ผ่านมาก็ไม่เคยทำดีกับเธอเลยจะหวังให้อีกคนมารักง่ายๆ ก็คงเป็นไปไม่ได้
“พอจะมีวิธีไหนที่พอจะทำให้เธอลืมเรื่องที่ผ่านมาได้บ้าง”
“ไปตายซะสิ เผื่อฉันจะลืมความเลวที่แกทำไว้กับฉันได้บ้าง” เขาเงยหน้าขึ้นมองเข้าไปในนัยน์ตาที่ทอประกายความรังเกียจเคียดแค้นที่มองมายังเขาราวกับเป็นปีศาจน่ารังเกียจตนหนึ่ง รู้สึกเหมือนมีมีดนับพันเล่มกรีดลงมาที่กลางหัวใจซ้ำ ๆ เมื่อเห็นสายตาที่เธอใช้มองมาไม่เคยเปลี่ยนไปจากเมื่อสองปีก่อนหน้านี้เลย
“ถ้าฉันตายเธอจะอภัยให้ฉันใช่ไหมแคทนิส” การลองใจในครั้งนี้อาจจะมีความเสี่ยงสูง แต่เขาก็เลือกที่จะลองเพราะอยากรู้ว่าเธอไม่รักเขาเลยจริงๆ ไหม
“ก็ลองตายดูสิ ฉันอาจจะหายเกลียดแกขึ้นมาบ้าง” มาเฟียหนุ่มเมื่อได้ยินแบบนั้นก็ยื่นปืนให้กับหญิงสาวที่เขารักโดยที่เธอไม่รู้เลยว่าในนั้นมีกระสุนเพียงสามนัดเท่านั้น หากเธอยิงเขาตายภายในสามนัดเธอก็จะหลุดพ้นออกไปจากเขาในทันที แต่ถ้าไม่เธอคงต้องทนอยู่แบบเกลียดกันไปตลอดชีวิตโดยที่เขาก็จะไม่สนใจอะไรแล้วเหมือนกัน ในเมื่ออยู่ด้วยรักกันไม่ได้เขาก็จะจองจำเธอไว้ด้วยความเกลียดจนกว่าจะตายจากกันไป
หญิงสาวกระชากปืนจากมือชายหนุ่มแล้วเล็งปลายกระบอกไปที่เขา จนเหล่าลูกน้องตกใจรีบยกปืนขึ้นมาอีกครั้งแล้วเล็งเป้าไปที่เธอ แต่มาเฟียหนุ่มกลับยกมือขึ้นเป็นสัญญาณให้เอาลงอีกครั้ง แล้วบอกกับเหล่าลูกน้องว่าห้ามยิงเธอแม้แต่นัดเดียวไม่ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น เมื่อชายหนุ่มบอกกล่าวกับลูกน้องจบนัดแรกก็ดังขึ้นทันทีอย่างไม่ให้เขาได้ทันตั้งตัว
ปั่ง!! วิถีกระสุนนัดแรกพุ่งเข้าที่อกข้างขวาจนร่างชายหนุ่มสะบัดไปตามแรงกระสุน เขาขบกรามแน่นแล้วยืดตัวขึ้นโดยไม่แสดงความเจ็บปวดผ่านสีหน้าแต่อย่างใด
ปั่ง!! นัดที่สองกระสุนพุ่งเข้าที่หน้าท้องพร้อมกับปลอกกระสุนที่กระเด็นร่วงหล่นบนพื้น เหล่าบอดีการ์ดทำท่าจะยกปืนขึ้นอีกครั้ง แต่มาเฟียหนุ่มก็ยกมือที่เปื้อนเลือดขึ้นเป็นสัญญาณห้าม
ปั่ง!!
“นายยยยยย!!” หัวหน้าบอดีการ์ดตะโกนเรียกมาเฟียหนุ่มสุดเสียงก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปรับร่างของคนเป็นนายที่กำลังจะร่วงพับนอนลงบนพื้น
- Writer
