Napaatras ako ng kaunti. Hindi ko pa rin makita ang mukha ng lalaki. Ang lakas kasi ng lights at parang may smoke machine pa silang nagpasikat. Pero grabe, the presenceâparang hindi basta-bastang tao. Matangkad. Matikas. Naka-all black at parang galing sa fashion week ng mga sikretong mayaman.
âSorry ha, hindi ko talaga sinasadya,â bulong ko habang umaalalay pa rin sa sarili kong balanse.
Tahimik pa rin siya.
âOkay ka lang ba? O baka ikaw âyung nasaktan?â dagdag ko pa, kahit ako na nga âyung mukhang babagsak anytime dahil sa espiritung iniinom ko.
Still, no words.
At dahil ako nga âtoâsi Maurice Miranda na minsan hindi na marunong tumigil sa pagdadaldal kapag lasingâI did what I do best: nag-rant ako. Sa harap ng taong hindi ko pa rin makita ng malinaw.
âAlam mo ba,â panimula ko, hab
