[ มัดหมี่ ]
แกร๊ก!
“ปู่ ~ ปู่อยู่ไหน ~” ฉันเรียกหาใครบางคนขณะเดินโซซัดโซเซออกจากห้องน้ำเมื่อเริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่มีเรี่ยวแรงจะก้าวขาแล้ว ในเวลาแบบนี้และอยู่ในสถานที่แบบนี้คนที่ฉันไว้ใจได้คงมีแค่ปู่คนเดียวเท่านั้น
วูบ ~
เพียงแค่เรียกหาไม่นึกเลยว่าร่างกำยำก็มาปรากฏกายอยู่ตรงหน้าแล้ว
“มีอะไร?” คนตรงหน้าเอ่ยถามพลางขมวดคิ้วมองฉันที่เริ่มไม่มีสติแล้ว
“หมี่ปวดหัวแล้วก็ง่วงมากด้วย ~”
“แล้วยังไง?”
“พากลับบ้านหน่อย ~” ไม่พูดเปล่าแต่เดินเซไปโอบกอดรอบคอหนาไว้แน่นก่อนจะซุกใบหน้าลงบนอกกว้าง กลิ่นกายคุ้นเคยของคนตรงหน้าทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้น ก่อนหน้านี้สูดแต่กลิ่นแอลกอฮอล์เข้าปอดจนรู้สึกพะอืดพะอม ไม่นึกเลยว่าพออยู่ใกล้ปู่แล้วอาการจะหายไป
“กลับก็กลับ เดี๋ยวเพื่อนเธอฉันจะให้เจ้าที่ที่นี่ช่วยพาไปส่ง” เสียงทุ้มเอ่ยบอกขณะที่ร่างกายฉันค่อย ๆ ลอยขึ้นจากพื้น วงแขนแกร่งที่อุ้มฉันเดินออกจากห้องน้ำไปทำให้ฉั
