หมาหวงเพื่อน

พอมีคนจะจีบเธอจริงๆ

ผมไม่ได้กลับห้องมาคืนหนึ่งแล้ว ส่วนวันนี้วันเกิดไอ้ยีนส์ เลยมาดื่มกันที่คอนโดมัน

“ยีนส์ มึงไม่ได้ชวนใครมาอีกจริงๆ เหรอ” ตอนนี้เราตั้งโต๊ะกันที่ระเบียงห้อง หน้าสระว่ายน้ำ แต่อยู่ในโซนด้านในเพราะฝนตกปรอยๆ

“มึงจะให้กูชวนใครมาล่ะ”

“สาวมึงเยอะออก”

“ชวนให้มาหยุมหัวกันเหรอ” มันพูดยิ้มๆ ส่ายหน้า เหมือนว่าสิ่งที่ไอ้บาสถามดูไร้สาระ แต่เอาจริงๆ ผมก็สงสัยเหมือนไอ้บาสนั่นแหละ ถึงมันจะรักสันโดษไปบ้าง แต่วันเกิดทั้งทีมันน่าจะชวนคนมาเยอะกว่านี้

“วันเสาร์กูค่อยปาร์ตี้ที่บ้าน ขอแม่แล้ว วันนี้ชวนพวกมึงมาดื่มเฉยๆ” พอมันเฉลยก็ค่อยเข้าใจ วันเกิดก็แค่วันธรรมดาๆ วันหนึ่ง จะจัดหรือไม่จัดยังไงก็ได้

“แป๊บนะ ไปรับเพื่อนก่อน” แล้วมันก็ลุกออกจากวงพร้อมมือถือ ไอ้บาสกับไอ้ฟอนต์ก็มาตั้งข้อสังเกตอีก

“ไหนบอกว่ามีแค่พวกเราวะ” ไอ้บาสเป็นคนเปิดประเด็นก่อนตามเคย

“กูว่ามันนัดสาวแหละ”

“แต่เมื่อกี้มันบอกไม่อยากนัดมาให้รถไฟชนกัน”

“มันก็เลยนัดมาคนเดียวไง”

“แสดงว่ากำลังใหม่”

“หรือไม่ก็อาจจะพิเศษจริงๆ” สองคนนี้มันก็นินทาเพื่อนลับหลังจนไอ้ยีนส์กลับเข้ามาพร้อม...แมงมุม

ผมไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกตอนนี้ยังไง สองคนนั้นมันก็อึ้งด้วย มองผมสลับกับแมงมุมหน้าเลิ่กลั่ก คงเพราะเพิ่งนินทาไปว่าแมงมุมเป็นผู้หญิงของไอ้ยีนส์...ซึ่งมันทำให้ผมกรุ่นๆ ในอกไปด้วย

“แมงมุม มาตามไอ้เบสเหรอ เมื่อคืนมันไม่กลับห้องนอนกองกันอยู่ห้องเราแหละ ไม่ได้มีอะไรเหลวไหล” ไอ้บาสรีบออกตัวให้ผมแบบไม่จำเป็น คงเข้าใจว่าแมงมุมมาตามผม ซึ่งมันน่าจะเป็นแบบนั้น...แต่ตอนนี้ผมไม่มั่นใจเอาเสียเลย โดยเฉพาะตอนที่เห็นถุงกระดาษในมือเธอ น่าจะเป็นของขวัญวันเกิด

รู้สึกจะอิจฉาไอ้ยีนส์ขึ้นมาหน่อยๆ สองเดือนก่อนวันเกิดตัวเองแต่เธอไม่ได้ให้ของขวัญ คงเพราะผมตึงๆ ใส่เธอนั่นแหละ แมงมุมเลยไม่อยากอะไรด้วยเหมือนกัน

บ้าจริง ทำไมใจมันแป้วและร้อนรุ่มได้ขนาดนี้ ไอ้ยีนส์คิดจะทำอะไรกัน จะกวนประสาทผมจริงๆ ใช่ไหม

“มีแขกแค่นี้เหรอ” เธอแค่ยิ้มให้ไอ้บาสกับไอ้ฟอนต์ แล้วก็หันไปถามไอ้ยีนส์ให้ผมเคืองหู

“อืม จริงๆ มีปาร์ตี้ที่บ้านวันเสาร์น่ะ แต่เธอก็ไม่น่าชอบคนเยอะ เลยชวนแต่ไอ้พวกนี้มา”

หมายถึงว่าปาร์ตี้วันเกิดในคืนนี้ไอ้ยีนส์จัดพิเศษให้แมงมุมโดยเฉพาะเหรอ

“นั่งก่อน” ไอ้ยีนส์ลากเก้าอี้มาให้เธอนั่งตัวหนึ่ง ตัวเองก็นั่งลงข้างเธอ แมงมุมนั่งลงแล้วส่งถุงในมือให้มัน เป็นของขวัญวันเกิดของไอ้ยีนส์จริงๆ ด้วย ทำไมรู้สึกแน่นอกจนหายใจจะไม่ออกเอาได้แบบนี้

“ขอบใจ” ทำไมผมรู้สึกว่าไอ้ยีนส์มันแสดงได้เนียนเหมือนว่าจะจีบแมงมุมจริงๆ ตอนนี้ผมเหมือนตัวอะไรที่นั่งหัวโด่ตรงนี้แต่ไม่มีใครเห็นหัว ไอ้ยีนส์กับแมงมุมทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มีแต่ไอ้ฟอนต์กับไอ้บาสที่เลิ่กลั่กกับสถานการณ์จนออกนอกหน้า

บ้าจริง จะมามองผมไปมาแบบนั้นทำไม ก็บอกแล้วว่าไม่ได้คิดอะไร ถ้าเธอจะยอมให้เสือผู้หญิงแบบไอ้ยีนส์จีบจริงๆ ก็ช่างสิ อกหักมาจะสมน้ำหน้าให้ดู

“สักแก้วไหม ยังไงเดี๋ยวไปส่ง หรือจะนอนที่ห้องก็ได้ มีห้องนอนให้” ผมรู้สึกควันออกหูกับประโยคนั้นเหลือเกินจนกระดกเหล้าเพียวๆ รสฝาดๆ ลงคอหมดรวดเดียว

ถึงคอนโดมันจะกว้างใหญ่กว่าคอนโดผมถึงสองเท่า มีห้องนอนสองห้อง แบบที่ถ้าเธอจะไม่กลับห้องจริงๆ ก็ไม่ลำบาก และผมก็คงไม่ยอมกลับเหมือนกัน...แต่มันใช่เรื่องที่ไอ้ยีนส์จะมาเล่นแบบนี้ไหม

“ดื่มไม่ได้ โทษที” ปฏิเสธแบบทำหน้าเกรงใจมันด้วย...ผมเดาว่าอาจจะเกี่ยวกับยาที่เธอกินอยู่ซึ่งไม่เหมาะกับการดื่มแอลกอฮอล์

“แมงมุมยังไม่ได้แสดงความยินดีด้วยเลย ไอ้เบสเพิ่งเล่าให้ฟัง” ไอ้บาสก็เสนอหน้าเหมือนจะช่วยแก้ไขสถานการณ์ ซึ่งมันจำเป็นไหม ผมก็บอกไปแล้วว่าไม่อยากข้องเกี่ยวกับแมงมุม

“ขอบใจ...แล้วกันนะ” เธอยิ้มให้ไอ้บาสแล้วก็หันมามองผมแว่บ หนึ่ง ว่าแต่อะไรคือ...ขอบใจแล้วกันนะ มันเหมือนเธอไม่ได้ใส่ใจอะไร

“ยังไงวันนี้ไอ้เบสมันก็ต้องกลับห้องแหละ” ไอ้ฟอนต์เสริม ทำไมรู้สึกเหมือนตอนนี้ไอ้สองคนจะเห็นใจผม และอยู่ข้างผมเต็มที่ หน้าผมมันเป็นยังไงเหรอพวกมันถึงคิดทำอะไรแบบนี้