Büyüklerimiz; büyük lokma ye büyük söz konuşma derlermiş. Ben hangi sözümün ceremesini çekiyordum. Kimi kınamıştım da başıma bu gelmişti. Halbuki kimsenin akına karasına karışmazdım ki ben. Pekâlâ annem için bunu diyemezdim. Kim bilir kimin kızını yahut oğlunu kınamıştı. Kınarken de mutlaka beni örnek göstermişti. Benim Aycan’ım olsa asla böyle bir şey yapmaz demiştir.
Ben asla yapmam dememiştim ama bunu yapabileceğimde aklımın ucundan geçmemişti. Önünü ardını asla düşünmemiştim.
Bunu neden yaptığımı halen sorgularım. Bir gece önce giden Kağan’ın gidişine kalbim dayanmadığı için mi yapmıştım. Yoksa benimle bütün olsun da yuvamızı kurmaya mecbur olsun diye mi?
Kağan’ın kolları arasında, sıcak göğsüne başımı koymuş içlenerek ağlamaya başladım. Aklım başıma yenice gelmiş, pişmanlık dört t
