O gece misafirlerimiz gittikten sonra evde kızılca kıyamet kopmuştu. Belki de hayatımızda ilk kez bu kadar gürültülü bir gece geçirmiştik.
Misafirler gider gitmez, elimdeki mutfak havlusunu odanın ortasına fırlattım. Öfkemin, kırgınlığımın ağırlığıyla sesimi kontrol edemiyordum. Herkes kanepeye oturmuş, hayret içinde yüzüme bakıyordu. Ağladım. Kağan hayatımıza girdiğinden beri ilk kez böyle gürültülü ağlıyordum. Ve bunun son olmayacağını biliyordum.
Evin içinde neyimin fazlalık olduğunu sordum. Ben Hüseyin Amca ile gönül ilişkileri konuşacak biri miydim ki karşıma onu çıkarmışlardı? Ne zaman değişmişti evin kuralları? Ne ara konuşmuşlardı bunu? Benden ne bekliyorlardı? Hiç mi tanımamışlardı beni?
"Tabii, Hüseyin Amcacığım! Yeğenin gelsin, görüşelim. Beğensem de beğenmesem de arada sen v
