Until The End

Chapter 1

Chapter 1

Ryan's POV:

"Where the hell are you Sarmiento?" Isang taon na ata akong pa ikot ikot sa mall kakahanap kay Range pero hanggang ngayon hindi 'ko pa rin siya mahagilap kung saang lupalop man ng mall nag tatago ang gago.

"Na sa Mall nga ako. Ikaw ba na saan?" Bored na sagot nito mula sa kabilang linya. Kung na sa mall siya, sana nag kita na kami dahil ultimo banyo ng babae ay inabangan ko ang bawat lalabas mahanap lang siya.

Kilalang kilala 'ko na kasi itong si Range dahil simula pa lang noon ay mag kaibigan na kami. Pag inatake ng libog kahit sa basurahan mag kakalat ng sperm cells 'yan ma iraos lang ang kakatihan ng katawan kaya sigurado na wala ito sa mall kung hindi na sa kama pa siya kasama ang kung sino man.

"Which store? I'm going to see you there." Inis na inis na talaga ako sa pagiging abnormal nito kung hindi lang talaga ako nag pasama sa kaniya na bumili ng regalo para sa debut ni Lory ay hindi ako mag tiya tiyagang ka usapin itong si Range. Marami siyang alam sa kung ano ang gusto ng mga babae kaya siya rin ang nahingan ko ng tulong para sa bibilhin 'kong regalo.

Masyado kasing mahigpit si Xavier kay Kei kaya hindi 'ko ito maka usap ng ma ayos, hindi 'ko rin naman kasi alam kug anong meron sa kanilang dalawa. kung si Nanay naman tatanungin 'ko ay abala na ito sa munti niyang bake shop, sa katunayan ay wala ito sa bansa dahil nag hahanap sila ni Tatay ng pag lalagyan ng branch nito sa Canada.

Kung si Sundrea naman ay hindi 'ko rin makaka usap dahil sa todo bantay ito sa boyfriend niyang si Light, dahil sa madalas na pag buntot ni Erin rito. Lintik naman kasi si Erin, lahat na lang ata ng lalaki sa mundo gusto niyang landiin but somehow mabait din naman si Erin. Kung si Night naman ang tatanungin 'ko? Walang alam 'yun sa mga babae kaya nga hanggang ngayon ay hindi pa rin sila okay ni Summer.

Parang ilang taon pa lang ang lumipas simula ng mamatay si Ayen pero ang dami ng nag bago at ang dami na ring nawala at dumating. Ganon pa man isa lang alam 'ko na hindi mag babago at mawawala at 'yun ang nararamdaman 'ko para sa kaniya.

"Department store--" Hindi 'ko na hinintay ang susunod na sasabihin ni Range at agad 'ko ng pinutol ang tawag at nag mamadaling pumunta sa Department Store. Mata niya lang talaga ang walang latay kapag wala siya sa ron. Duda talaga ako rito kay Range. Gaano man siya katalino hindi pa rin niya ako mapaglalamangan.

Napahinto ako sa pag lalakad ng mahagilap ng mata 'ko ang isang Baymax na backpack. Simple lang iyon pero tiyak ako na ikakatuwa ni Ayen kung makikita niya 'to. Favorite niya kasi si Baymax at parang na iimagine 'ko ang matatamis niyang ngiti na kahit kailan ay hindi ko na masisilayan.

Lihim akong napa ngiti, isang mapait na ngiti na tanda ng masalimuot na nakaraan. Iniwan niya na ako at sa bawat araw na dumadaan ay hinihiling 'ko na sana sinama niya na lang ako. Na sana mag kasama kami ngayon sa kabilang buhay. Mahirxap tanggapin na wala na siya kaya lagi ko na lang ini isip 'ko na baka may iba pang plano para sa akin, kaya buhay pa rin ako hanggang ngayon. Ini isip 'ko na lang ang mga taong mahahalaga sa akin para manatiling matatag sa kabila ng pag kawala ng tao na siyang mismong buhay at mundo 'ko.

Na iiling 'kong nilagpasan ang backpack at nag patuloy na nag lakad. Ayoko na masyadong isipin ang pagka matay ni Ayen, halos ika baliw 'ko kasi ang mga nangyari, pasalamat na lang talaga ako at naka recover pa ako sa tulong din nila Range.

"Good morning, sir Ryan." bati sa akin ng Guard na nakabantay sa entrance ng department store. Kilala ako rito dahil pag mamay ari ni Lucas ang LUX Mall. Actually ako pa nga ang kinuha niyang engineer para sa structure ng LUX Mall.

"Good m--" Napahinto ako sa pag lalakad at napawi ang ngiti sa mga labi 'ko ng may mahagilap ang mga mata 'ko. Hindi 'ko alam kung ano ang mararamdaman 'ko na siyang kina bato ng katawan 'ko at kinabilis ng t***k ng puso 'ko. Nanaginip ba ako? o na e-engkanto? Hindi 'ko ma alis ang mga tingin 'ko sa isang babae na masayang na mimili ng mga damit sa isang boutique.

Ang mga ngiting 'yun, ang ma amo at magagandang mata na 'yun ay ka tulad ng ka tulad ng kay Ayen. Si Ayen ba ang nakikita 'ko? o masyado 'ko lang siyang na iisip kaya kung ano ano na ang nakikita 'ko?

Ilang beses akong kumurap para siguraduhin na hindi ako na mamalik mata pero kitang kita 'ko pa rin si Ayen na naka tayo sa harap ng isang mannequin at mabuting sinusuri ang damit.

Na iwilig 'ko pa ang ulo 'ko pero hindi ito na wala sa kinatatayuan niya. Lalo pang bumilis ang t***k ng puso 'ko ng makita 'kong muli ang matatamis niyang ngiti. f**k! Hindi ako nana ginip. Buhay si Ayen. Buhay na buhay siya at nandito lang siya. Nakita 'ko itong lumabas ng boutique at doon lang ako na tauhan. Hindi ako papayag na mawala siya ulit sa akin. Nag mamadali 'ko itong sinundan. Hindi 'ko inalis ang paningin 'ko sa kaniya kahit pa na isang katutak na tao ang na bubunggo 'ko. She's alive and she's real. Hindi ito panaginip o ilusyon. Totoong nandito siya, totoong buhay siya.

"f**k!" hindi 'ko mapigilang mapamura ng mabunggo 'ko ang isang babae at nahulog ang mga dala dala nito.

"Ouch! Are you blind? Can't you see me, Asshole?" hindi 'ko pinansin 'yung babae at nag palinga linga pa rin ako sa buong paligid para hanapin si Ayen pero nawala na ito sa paningin 'ko. Damn! I lost her again, I lost my chance and my life.

"Hey, are you deaf ? or kinda tanked?" hinatak ako ng isang babae sa braso na kinakunot ng noo 'ko. Damn her! Kung hindi siya humarang sa daan 'ko, sana na abutan 'ko si Ayen. Lintik! pasalamat siya at hindi ako na nanakit ng babae at lalong marunong akong magpa kumbaba.

"I-I'm sorry, Miss. I d-didn't mean it." Kahit na hindi 'ko na makita ang anino ni Ayen ay nag palinga linga pa rin ako. Uma asa kasi ako na makikita 'ko pa rin siya at makakasama.

"My Gosh! Will you help me, mister to take my stuff? or will you want me to kick you out of here? You're such a weird man looking out there instead of helping me." Kunot noo kong hinarap ang babaeng may accent ng mga italyano. She's quite beautiful but her attitude is not pretty as she.

Inirapan ako nito at na mewang sa harap 'ko. Hinihintay niya ba na damputin 'ko lahat ng pinamili niya? Hindi pa ba sapat na nag sorry ako? Mga babae nga naman masyadong demand sa buhay. Na iiling akong nag pakawala ng isang malalim na buntong hininga at isa isang dinampot ang mga gamit niya sa lapag.

Ibang klase rin kasi ang isang 'to. Instead na tulungan akong pulutin ang mga gamit niya ay pinanood niya lang ako. Tss! She must owe me a respect. Hindi 'yung tinawag niya pa akong bulag, bingi, lasing at higit sa lahat ay gusto niya 'kong palayasin sa Mall ng pinsan 'ko. Pasalamat pa nga siya dahil mabait at gentleman pa ako, kung iba lang naka bundol sa kaniya tiyak ako na hahayaan lang siya.

"Are you happy now? I took your stuffs and put it back to your bag so I can't find my way back to her. I have to go---and please.. don't show up your face again to me, its terrible." Seryoso 'kong untag sa babae na kinatulala niya lang. Damn this life. Nakita 'ko si Ayen pero na wala pa. I need to find her whatever happens.

"Are you drunk? Do you take drugs?" seryosong tanong sa akin ni Range. Nandito kami ngayon sa LNB matapos kong magalugad ang buong Mall kakahanap kay Range.

Na i-kwento 'ko rin kay Range ang nangyari sa Mall kanina at hindi ito makapaniwala kaya pinag kamalan pa akong nag te-take ng drugs ng gago. Hindi naman ako nag bibiro at lalo namang hindi ako na nanaginip. Kitang kita ng dalawang mata 'ko si Ayen kanina at pati nga pag t***k ng puso 'ko ay kasing bilis din ng t***k noon sa tuwing nakikita siya, kaya hindi ako pwedeng mag kamali.. si Ayen ang nakita 'ko at buhay na buhay siya.

"I'm f*****g serious here, Range. I saw her. I swear it." na iiling na tinapik ni Range ang balikat 'ko. Halata sa muka ni Range na hindi ito na niniwala sa akin kaya pinalis 'ko ang kamay nito sa balikat 'ko. Hindi 'ko naman siya pipilitin na maniwala sa akin na buhay si Ayen dahil alam 'ko na mahirap paniwalaan iyon. Kahit nga sarili 'ko ay hindi pa rin makapaniwala.

"Dude, nag aalala ako para sa'yo. Baka bukas na sa mental ka na o kaya isa ka na sa mga adik na pinapapatay." na iiling at seryosong wika ni Range na kina singkit ng mga mata 'ko. Gago talaga! Hindi na nga naniwala sa 'kin, ginawa pa 'kong adik. Hayop na Range 'to.

"Gago!" singal 'ko rito. Wala akong paki alam kung pag tinginan kami ng tao sa biglang pag taas ng boses 'ko, wala rin namang makakarinig sa'min dahil sa lakas ng tugtog. Na iinis ako sa sarili 'ko dahil sa nangyari. Hindi 'ko man lang siya naka usap. Na sayang ang pag kakataon ko dahil sa babaeng pa harang harang.

"Tol, seryoso lang. Paano mabubuhay si Ayen 'kung kitang kita ng mga mata natin na inilibing natin 'yung mismong bangkay niya? Isa pa.. kung buhay talaga si Ayen--bakit hindi siya nag papakita o nag paparamdam sa'tin? Lalo na sa'yo?" Napa isip ako bigla sa sinabi ni Range. Hindi 'ko na nagawang isipin ang sagot sa mga tanong niya kanina dahil na dala ako ng emosyon 'ko.

Paano nga ba siya mabubuhay kung ako mismo ay nakita 'ko siyang ni libing. Kung buhay man siya bakit hindi niya na isip bumalik sa'min sa loob ng tatlong taon na nawala siya?

Guni guni 'ko lang nga siguro 'yun. Masyado 'ko kasi siyang ini iisip kaya kung ano ano na ang nakikita 'ko. Hindi na rin kasi ako nakakatulog sa sobrang daming projects na naka tambak sa opisina. Kailangan 'ko lang siguro ng pahinga para hindi na ako na mamalikmata.

"Tama ka, Tol. Imposible nga 'yun." nilagok 'ko na lang 'yung brandy sa baso 'ko at pilit na ina alis sa isipan 'ko ang mga nakita at nagyari kanina ng bigla 'kong na alala ang hindi pag sipot nito kanina sa mall.

"Tama 'yan, Tol. Patahimikin mo na ang kaluluwa ni Ayen--"

"Kaluluwa mo ang patatahimikin 'ko kung hindi mo sasabihin kung saang lupalop ka ng Mall nag punta?" Gago na Range na 'to. Pumunta ako ng Department Store sa tapat mismo ng stall na sinabi niya pero hindi 'ko siya nakita ron kaya hindi tuloy ako nakabili ng regalo para kay Lory.

"Nasa Mall nga ako kanina. Doon mismo sa tapat ng stall ng mga chocolates at teddy bears." Sabay kibit balikat pa nito. Kunot noo ko siyang tinitigan sa sinabi nito. Kung nandon siya bakit hindi 'ko siya nakita? bulag na ba ako? o na eengkanto?

Masama 'ko lang tinitigan si Range habang nilalagok nito ang brandy. Pinunasan niya pa nga muna ang labi niya bago nag salin ulit ng alak sa baso niya at hinarap ako.

Nagtataka 'ko siyang tinignan at mukang gets naman niya ang gusto 'kong sabihin.

"Hindi ka ba na niniwala na nasa Mall ako kanina? Kahit ipatingin mo pa 'yung CCTV sa FA Mall nandon talaga ako." na ningkit ang mga mata 'ko sa sinabi niya at kulang na lang ay masuntok 'ko ito sa inis.

"Gago ka! Hindi mo sinabing na sa FA Mall ka pa lang hayop ka. Pina ikot ikot mo pa 'ko sa LUX Mall. Hayop!"

Tang Ina! Sa isang mall pala siya nag punta kaya hindi pala talaga kami magkikita. Hindi man lang sinabi ng gago na doon siya pupunta. Kung alam 'ko lang sana edi doon na ako dumiretso sa FA Mall, pag mamaya ari rin ito nila Lucas 'yun nga lang ay nakapangalan pa iyon sa pamilya niya. Nakaka baliw takagang kasama si Range. Muka siyang sinto sinto na na tipus at bagong takas sa mental.

"Atleast na sa Mall ako. Hindi 'ko na kasalanan na sa FA Mall ako dinala ng gwapo 'kong mga paa. Kasalanan 'yun ng puro kalyo mong paa." Sabay kibit balikat ni Range.

Lintik! kung alam 'ko lang talaga na baliw na kaibigan si Range ay hindi na 'ko mag tiya tiyagang kaibigananin ang Gago. Sino kayang hindi masisiraan ng bait sa klase ng kaibigan na meron ako.

Hindi na talaga ako mag tataka kung bukas o sa makalawa ay makita 'ko ulit si Ayen, dahil lang sa nahawa na ako sa pagiging baliw ni Range at pag nangyari 'yun isa na rin ako sa mga tinakasan ng katinuan.

But it will be my honour if I can see her again through my Imagination.

_____

SNS Account:

FB Account: Ash Sandejas

Twitter: CreepyPervy

Wattpad: CreepyPervy