ทันทีที่เก้าเท้าลงเหยียบสนามบันสุวรรณภูมิ บัวบูชาน้ำตาไหลรินออกมาจนบอกไม่ถูก หล่อนดีใจเป็นที่สุด หล่อนดีใจที่กลับมาบ้านเกิดของตัวเองซะที หล่อนมองไปรอบๆ ที่แห่งนี้ ไม่มีที่ไหนในโลกใบนี้อยู่แล้วสบายใจเท่าประเทศไทยเลยจริงๆ หล่อนอุ่นใจเป็นที่สุด
"เป็นอะไรยายบัว กลับมาบ้านนี่ถึงขนาดน้ำตาไหลเลยเหรอ" เสียงเพื่อนสาวบินที่กลับมาด้วยเอ่ยขึ้นพรางทำหน้าล้อเลียนหล่อน ซึ่งเพื่อนของหล่อนนี้ไม่รู้อะไรเลยด้วยซ้ำว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับบัวบูชาบ้าง
"อืม ฉันดีใจนี่แก คิดว่าจะไม่ได้กลับมาไทยเสียแล้ว " น้ำเสียงที่ดูจริงจังและสั่นเครือนั้น ทำให้เมย์สีหน้าสลดลงอย่างรู้สึกผิด
"เอาน่าๆ มาถึงก็ดีแล้ว กลับบ้านกันดีกว่า แล้วแกกลับยังไงหละยายบัว"
"เอ่อ ยังไม่รู้เลย คงต้องนั่งแท็กซี่หละ เพราะที่บ้านฉันไม่รู้ว่าฉันกลับมานี่ " หญิงสาวพูดพรางเดินมองหาแท็กซี่ หล่อนแทบเดินตัวปลิวเลยก็ว่าได้ เพราะกระเป๋าเดินทางของหล่อน ข้าวขอ
