"ยิ้มอะไรหรือลูกบัว" เสียงมารดาของหล่อนเอ่ยขึ้นทำให้หล่อนตื่นจากความคิดถึงเรื่องเมื่อคืนนี้
"ปะ ป่าวคะแม่" หญิงสาวตอบทำตาเลิกลัก
"ป่าวที่ไหน แม่เห็นอยู่ว่าลูกนั่งยิ้มอยู่คนเดียว" มารดาของหล่อนเดินเข้ามาแตะบ่าแล้วชะโงกหน้ามาล้อเลียนหล่อน
"ป่าวคะแม่ตาฝาดแล้ว นี่คุณแม่จะไปไหนแต่เช้าคะ" หล่อนเปลี่ยนเรื่องทันที เกรงว่ามารดาจะต้อนหล่อนจนมุม แล้วใครจะกล้าบอกความจริงหละว่าที่หล่อนนั่งยิ้มคือ หล่อนนึกถึงอีตาแขกหน้าเคราที่แอบย่องเข้าหาหล่อนเมื่อคืน แล้วก็เพิ่งกลับออกไปเมื่อตอนใกล้สว่างนั้น
" แม่จะไปทำบุญนะ"
"อ๋อลืมไปว่าวันนี้เป็นวันพระ " หญิงสาวนึกขึ้นได้ว่าวันนี้เป็นวันอะไรหล่อนก็หายสงสัย เพราะทุกวันพระนั้นมารดาของหล่อนจะไปทำบุญให้กับพ่อ คนซึ่งล่วงลับไปแล้ว
"ค่ะแม่ ถ้าอย่างนั้นบัวทานโจ๊กหมดแล้วบัวไปทำงานเลยนะคะ" หล่อนบอกมารดาของหล่อนก่อนที่จะก้มลงไปง่วนอยู่กับชามโจ๊กใส่ไข่ตรงหน้า
ปี๊บ ปี๊บ ป
