จิงซิงอี้กลับบ้าน และทำทุกอย่างตามปกติ เขาเปลี่ยนเสื้อผ้า ทำการบ้าน และเดินไปที่ห้องสมุนไพร เพื่อทำงานที่จิงซิงอี้มอบหมายเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่จิงเซียวเห็นความผิดปกตินั้น
หลังจากกินข้าวเย็นแล้ว สองตาหลานนั่งดูโทรทัศน์ด้วยกัน อยู่ๆจิงเซียวก็ถามขึ้นมาว่า
“เสี่ยวอี้ วันนี้ทำอะไรที่โรงเรียนบ้าง”
เด็กชายอึ้งไปสักพัก แล้วก็ตอบโดยไม่มองหน้าจิงเซียวว่า
“ก็เหมือนเดิมครับ เรียน กินข้าว แล้วก็...คุณครูสั่งให้พวกเราทำกิจกรรมไปแสดงในวันงานโรงเรียน”
“แล้วห้องของเจ้าทำอะไรล่ะ” จิงเซียวถามพร้อมกับสังเกตสีหน้าของเด็กชาย
“ร้องเพลงกับเต้นครับ”
“เจ้าก็ไปร้องเพลงกับเขาด้วยหรือ ตาต้องไปดูแล้วสิ”
เด็กชายอึ้งไป เขาเม้มปากแน่น ก่อนพูดเบาๆว่า “คุณตาอย่าไปเลยครับ”
“ทำไมละ ตาอยากไปให้กำลังใจเจ้านะ”
“ผมไม่ได้แสดงด้วยครับ...”
“อ้าว แล้วเจ้าทำอะไรละ”
เด็กชายนิ่งไม่ตอบ สักพักเขาก็ก้มหน้าลง น้ำตาไหลเงีย
