เช้าวันหนึ่ง จิงซิงอี้กินข้าวเสร็จ และออกมาดูในสวนว่ามีอะไรที่เขาจะทำได้อีก เขาคิดจะปลูกผักในฤดูหนาวให้ได้ เพราะที่นี่ นอกจากหิมะตกแล้ว ยังมีน้ำค้างแข็งและฝนผสมหิมะที่จะทำลายพืชผักได้
หลักการที่เขาคิดได้ คือ การป้องกันหิมะและน้ำค้างแข็งด้วยการคลุมแปลงผักหรือต้นไม้ด้วยพลาสติก แต่จะไปหาพลาสติกมาจากไหนกัน ดังนั้น สิ่งที่พอจะทดแทนได้คือการใช้ผ้าคลุม แต่ผ้าที่นี่ก็มีราคาแพง เขาก็ยังไม่มีทุนทรัพย์พอจะสร้างโรงเรือนด้วย เขาคิดอยู่นานจนได้ยินเสียงร้องของไก่และเป็ดที่เดินไปมา เมื่อมองไปที่คอกไก่ ก็เกิดไอเดียขึ้นมาทันที ก็ปลูกผักใส่กล่องแบบมีฝาปิดสิ!
วันนี้เป็นวันที่ซัวซีเว่ยมีนัดรักษา หลังจากที่ผ่านมาได้เกือบสองอาทิตย์แล้ว อาการของชายหนุ่มดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด อาการปวดเกร็งที่ขาน้อยลง เขาเดินได้คล่องขึ้นและยืดงอขาได้มากขึ้นกว่าเดิมด้วย
เมื่อรักษาให้ชายหนุ่มเสร็จ จิงซิงอี้จึงพูดว่า “พี่เว่ย ข้าอย
