จิงซิงอี้พาแมวป่าซึ่งบาดเจ็บกลับมาบ้าน เขาใช้เสื้อตัวเองรองตัวมันเอาไว้ และอุ้มเดินกลับมาพร้อมกับทุกคน เขาสั่งให้สองแม่ลูกอยู่ห่างๆ แมวป่า พวกมันจึงเดินตามห่างๆ ลั่วเยี่ยนเห็นลูกชายมองตามด้วยความทึ่ง เขาจึงอธิบายว่า ทั้งจิงเซียวและลูกศิษย์ทุกคนสามารถรักษาได้ทั้งคนและสัตว์ โดยเฉพาะเวลาเดินทางออกไปฝึกวิชา ตามที่พวกเขาเรียกกันเอง
เมื่อมาถึงบ้าน จิงซิงอี้รีบพาแมวป่าไปที่ห้องรักษา และขอให้ชุนเฉิงช่วยปูผ้าพลาสติกรองบนเตียง พวกเขายืนดูแมวป่าที่ส่งเสียงร้องขู่เมื่อมีคนมารุมล้อม มันซุกตัวอยู่ไม่ห่างจิงซิงอี้ ในที่สุดเขาจึงเป็นคนเดียวที่ตรวจแผลและร่องรอยอื่นๆ จิงเซียวสังเกตอยู่ใกล้ๆ และพูดว่า น่าจะโดนตัวอะไรกัดแล้วหนีมา
ในขณะนั้น ภรรยาของลั่วเยี่ยนซึ่งตื่นแล้วและกำลังเตรียมอาหารก็เดินออกมาดู ลั่วอี้ฉีเล่าให้แม่ฟังอย่างตื่นเต้น ลั่วเยี่ยนและภรรยามองหน้ากัน เป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนที่เด็กชายแสดง
