โม่หยวนหลิงช่วยจิงซิงอี้บรรจุแอปเปิล สาลี่ ดอกหอมหมื่นลี้ เบญจมาศ และขิงที่หั่นเป็นชิ้นเล็กๆ ลงในถุงผ้า กลิ่นหอมเย็นของผลไม้และดอกไม้ฟุ้งกระจายในอากาศ เขาชงกับน้ำร้อนและให้โม่หยวนหลิงดื่ม นางยกชากลิ่นหอมสีทองอ่อนขึ้นจิบ สัมผัสถึงรสหวานหอมของแอปเปิลและสาลี่ ผสมผสานกับความเผ็ดร้อนของขิงเล็กน้อย และกลิ่นหอมของดอกไม้ทั้งสองที่เบาบางลงตัว นางไม่รู้สึกว่านี่คือชาสมุนไพรที่เป็นยาเลย แต่เหมือนดื่มชาผลไม้รสหอมหวานมากกว่า
นางถามด้วยความแปลกใจว่า ทำอย่างไรให้ยามีรสชาติน่าดื่ม โดยเฉพาะขิงที่หลายคนไม่ชอบ จิงซิงอี้อธิบายอย่างใจเย็นว่า
“บ้านของข้าเชี่ยวชาญด้านสมุนไพร เรามีวิธีเผาจื้อยาที่สั่งสมกันมานาน ถ้าเราอยากขายให้ได้มาก จะต้องปรับรสชาติยาให้เหมือนกับชาที่ดื่มเล่นในชีวิตประจำวันได้”
โม่หยวนหลิงจิบชาและพูดว่า “พี่จะเอาชานี้เข้าไปให้ผู้บังคับหมู่จ้าง (ซ่งชี่จ้าง) เขาเป็นรุ่นพี่ของสามีพี่ ลูกสาวของ
