“เหมือนเดิมเลยเนอะ” คำพูดดูถูกที่มองเราย่างเหยียดๆ ยิ่งทำให้สาโมโหขึ้นไปใหญ่
“เหมือนเดิมอะไร เธอก็แค่โชคดีมีผัวรวย หรือ จะเรียกว่า...แย่งผัวคนอื่นจนรวยดีล่ะ” สาโวยวายเสียงดัง จนฉันต้องคว้าตัวเพื่อนตัวเอง ไม่งั้นไม่จบแน่
“พอเถอะ ไปทำงานกันดีกว่า เราไม่มีเวลาว่างขนาดนั้นหรอก” ท่าทางนิ่งและวางตัวเกินความผู้ดีของเชอร์ (อบเชย) เรียกว่าทำเอาเราโมโหไม่น้อย เธอพยายามยั่วโมโหเราแบบนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไร ด้วยความที่สาเป็นคนใจร้อนคนอื่นเลยมักจะมองเราว่าเป็นฝ่ายหาเรื่องก่อนเสมอ ทั้งที่ความจริงตัวการที่ก่อเรื่องก็มักจะทำหน้าใสซื่ออยู่ที่หน้าเรา อย่างเช่นตอนนี้ ที่ฉันเกือบจะปรี๊ดให้กับความตีสองหน้าของมิตรเทียมที่ฉันจัดไว้อยู่ท้ายสุดของห่วงโซ่อาหาร
“หยุดนะ! มีอะไรกัน” เสียงเข้มที่ดังมาจากด้านหลัง ผู้ชายตัวสูงที่ฉันเคยมีความสัมพันธ์ดีๆ เมื่อหลายปีก่อน เขาเดินมาโอบไหล่ร่างเล็กต่อหน้าฉัน จนเชอร์ (อบเชย) แอบเ
