“ยากคุณติน รายนี้พี่บาสน่าจะสู้ไม่ถอย” ตินเห็นภาพตรงหน้าเขาแทบจะพาตัวเองไปแยกสองคนนี้ให้ห่างกัน แต่เพราะมีหนุ่ยอยู่ด้วย เขาเลยทำไม่ได้
“เอ่อ คุณตินจะกลับเลยก็ได้นะครับ คืนนี้พวกผมน่าจะอีกยาวไกล” หนุ่ยที่ดูจะมีสติมากสุด เขาเก็บข้าวของ ขวด และขยะต่างๆ ตินหันไปหาหนุ่ย
“ช่วยไปซื้ออะไรแก้แฮงค์ให้ผมหน่อยได้ไหม ผมไม่น่าจะไปซื้อเองได้”
“โอ้ว จริงด้วย ได้ครับผมจัดการให้ รอสักครู่นะครับเดี๋ยวผมมา”
“งั้นผมฝากดููพี่ๆ เขาก่อนได้ไหม”
“ได้ครับ” หนุ่ยที่รีบวิ่งออกไป ตินที่เห็นว่าหนุ่ยออกไปจนลับสายตาแล้ว เขาก็เดินดิ่งมาหยุดตรงหน้าจูน เขาใช้ฝ่ามือหนาของตัวเองผลักหัวบาสให้ออกห่าง และขยับร่างเล็กให้ออกมา
“ผมอยู่นี้ คุณยังกล้าซบผู้ชายอื่นต่อหน้าผมอีกนะ”
“กลับบ้านกัน” ตินอุ้มร่างเล็ก แต่เหมือนเธอจะงอแง แรงของจูนตอนเมาเท่ากับแรงของช้างตกมัน เวลาจูนเมาเธอมักจะเรื้อน เธอเคยดื่มหนักแบบนี้ ตอนงานแต่ง และก็ชอบ
