“เจ๊เรียกผมมาเพราะเรื่องนี้เหรอครับ”
“บ้าสิ...เรียกมาใช้งาน เบสแหละชวนเจ๊ไขว้เขว”
ผมหัวเราะเดินเลยเข้าไปด้านในและช่วยเจ๊เคลียร์เรื่องที่เจ๊ไม่เข้าใจ หลังจากนั้นก็เดินกลับไปทำงานที่เดิม ผมส่งข้อความหานิด เพราะไม่สะดวกที่จะโทรศัพท์ไปหา เธอตอบรับดิบดี ทำให้ผมรู้สึกคึกคัก วันหยุดครั้งที่คงเหมือนผมไปเที่ยวแดนสวรรค์ ได้ปลดปล่อยความต้องการที่หัวใจเรียกร้อง
ผมแวะร้านสะดวกซื้อ ซื้อเบียร์มายกลัง กับขนมกินเล่นแกล้มเบียร์อีกหลายอย่าง บ้านผมปิดไฟมืด ประตูหน้าต่างปิดสนิท นิดยืนรอผมอยู่ใต้ต้นไม้ในมือเธอมีตะกร้าใบใหญ่ ส่วนเมียผมคงยังไม่กลับมาบ้าน
ผมจอดรถโบกมือเรียกนิด “ขึ้นมาสิ เราจะไปเที่ยวกัน”
ผมไม่ได้บอกนิดตรงๆ แค่ให้เธอเตรียมของไว้ และออกมารอด้านนอกตอนใกล้เวลาเลิกงาน เพื่อนบ้านหลายคนที่เลิกงานเวลานี้มองมาที่ผม แต่ไม่มีใครกล้าถาม
“คุณเบสจะพานิดไปไหนคะ”
“ยังไม่รู้เลย อยากพักสักหน่อย แต่ไม่อยากอุด
