พริ้มพราวนั่งเหม่อออกไปนอกรถ สมองของเธอคิดถึงเรื่องราวของตัวเอง ไม่รู้เวรกรรมอะไรเธอถึงได้มาเจอคนอย่างผู้ชายคนนี้ แล้วก็ไม่รู้ว่าเวรกรรมอะไรเธอถึงได้หนีไปไม่พ้น คนตัวเล็กนึกถึงตอนที่เธอวิ่งหนีลงจากรถตอนที่เขาสลับจะไปขับรถ แล้วให้เธอมานั่งข้างคนขับ เธออาศัยจังหวะนั้นวิ่งหนีเขา แต่ทว่าลูกน้องของเขาที่ยังอยู่คันหลังนั้นวิ่งเข้าประกบเธออย่างรวดเร็ว สุดท้ายเธอก็ต้องกลับมากับเขา สัญญาชำระหนี้ของเขาทำให้เธอต้องตกเป็นลูกหนี้ตามกฎหมาย ในนั้นระบุเพียงแค่ 3 เดือนเท่านั้น ส่วนหน้าที่ของเธอก็คือเป็นผู้หญิงของเขา หรือว่าเมียเช่าอย่างที่ทุกคนเข้าใจ ทั้งๆที่เธอหนีเรื่องแบบนี้มาแล้ว ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้นะ หญิงสาวคิอย่างน้อยใจในโชคชะตา
“เชิญครับนาย” เสียงเข้มที่ดังขึ้นทำให้พริ้มพราวสะดุ้ง เธอมองชายหนุ่มที่เปิดประตูรถแล้วตั้งสติ เธอมัวคิดอะไรเพลินๆจนไม่ได้ดูเลยว่าถนนหนทางไปทางไหน แล้วนี่ที่ไหนกัน คนตัวเล็กม
